Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis.
 
 
 

Apollodoros epitome VI

Nostoi - Die Heimkehr der Griechen

 
sagdex.jpg (1082 Byte)
 

 

Agamemnon, Menelaos, Diomedes, Nestor, Kalchas, Mopsos, Neoptolemos, Aias, Nauplios, Idomeneus, Demophon, Podaleirios, Amphilochos, Aigisthos, Klytaimnestra, Kassandra, Elektra, Orestes, Helena

 

(1) καὶ μετὰ ταῦτα συνελθόντων εἰς ἐκκλησίαν, Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαος ἐφιλονείκουν, Μενελάου λέγοντος ἀποπλεῖν, Ἀγαμέμνονος δὲ ἐπιμένειν κελεύοντος καὶ θύειν Ἀθηνᾷ. ἀναχθέντες δὲ Διομήδης Νέστωρ καὶ Μενέλαος ἅμα, οἱ μὲν εὐπλοοῦσιν, ὁ δὲ Μενέλαος χειμῶνι περιπεσών, τῶν λοιπῶν ἀπολομένων σκαφῶν, πέντε ναυσὶν ἐπ' Αἴγυπτον ἀφικνεῖται. (6,1) Danach kamen sie zur Versammlung zusammen. Agamemnon und Menelaos stritten miteinander. Menelaos sagte, man solle absegeln, Agamemnon aber befahl, abzuwarten und Athena zu opfern. Diomedes, Nestor und Menelaos fuhren gleichzeitig ab; die ersten beiden hatten eine reibungslose Fahrt, Menelaos aber wurde von einem Sturm überrascht und kam mit fünf Schiffen - den Rest hatte er verloren - nach Aigypten.
(2) Ἀμφίλοχος δὲ καὶ Κάλχας καὶ Λεοντεὺς καὶ Ποδαλείριος καὶ Πολυποίτης ἐν Ἰλίῳ τὰς ναῦς ἀπολιπόντες ἐπὶ Κολοφῶνα πεζῇ πορεύονται, κἀκεῖ θάπτουσι Κάλχαντα τὸν μάντιν· ἦν γὰρ αὐτῷ λόγιον τελευτήσειν, ἐὰν ἑαυτοῦ σοφωτέρῳ περιτύχῃ μάντει. (6,2) Amphilochos, Kalchas, Leonteus, Podaleirios und Polypoites ließen ihre Schiffe in Ilion zurück und reisen auf dem Landweg in die Gegend von Kolophon. Dort begruben sie den Seher Kalchas. Denn es war ihm bestimmt zu sterben, wenn er auf einen Seher träfe, der ihn an Weisheit überträfe.
(3) ὑποδεχθέντων οὖν ὑπὸ Μόψου μάντεως, ὃς Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς παῖς ὑπῆρχεν, οὗτος ὁ Μόψος περὶ μαντικῆς ἤρισε Κάλχαντι. καὶ Κάλχαντος ἀνακρίναντος ἐρινεοῦ ἑστώσης "πόσους ὀλύνθους φέρει;" ὁ Μόψος· "μυρίους" ἔφη "καὶ μέδιμνον καὶ ἕνα ὄλυνθον περισσόν·" καὶ εὑρέθησαν οὕτω. (6,3) Als sie nun der Seher Mopsos, der ein Sohn des Apollon und der Manto war, aufgenommen hatte, wetteiferte dieser Mopsos mit Kalchas in der Seherkunst. Als Kalchas zu einem Feigenbaum, der da stand, fragte: "Wie viele Feigen trägt er?", antwortet Mopsos: "Zehntausend und einen Scheffel und eine mehr." Und so stellte es sich auch heraus.
(4) Μόψος δὲ συὸς οὔσης ἐπιτόκου ἠρώτα Κάλχαντα, πόσους χοίρους κατὰ γαστρὸς ἔχει καὶ πότε τέκοι· τοῦ δὲ εἰπόντος· "ὀκτώ," μειδιάσας ὁ Μόψος ἔφη· "Κάλχας τῆς ἀκριβοῦς μαντείας ἀπεναντιῶς διακεῖται, ἐγὼ δ' Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς παῖς ὑπάρχων τῆς ἀκριβοῦς μαντείας τὴν ὀξυδορκίαν πάντως πλουτῶ, καὶ οὐχ ὡς ὁ Κάλχας ὀκτώ, ἀλλ' ἐννέα κατὰ γαστρός, καὶ τούτους ἄρρενας ὅλους ἔχειν μαντεύομαι, καὶ αὔριον ἀνυπερθέτως ἐν ἕκτῃ ὥρᾳ τεχθήσεσθαι." ὧν γενομένων Κάλχας ἀθυμήσας ἀπέθανε καὶ ἐτάφη ἐν Νοτίῳ. (6,4) Mopsos fragte den Kalchas zu einer trächtigen Sau, wie viele Ferkel sie im Bauch habe und wann sie sie werfen werde. Als dieser "acht" sagte, lächelte Mopsos und sagte: "Kalchas steht im Widerspruch zur genauen Seherkunst; ich besitze als Sohn des Apollon und der Manto die Scharfsicht der genauen Seherkunst in ganzer Fülle und sage nicht wie Kalchas voraus, dass sie acht in ihrem Bauch hat, sondern neun, und zwar alle männlich, und dass sie sie morgen unmittelbar zur sechsten Stunde werfen wird." Als dies eintrat, wurde Kalchas mutlos, starb und wurde in Notion begraben.
(5) Ἀγαμέμνων δὲ θύσας ἀνάγεται καὶ Τενέδῳ προσίσχει, Νεοπτόλεμον δὲ πείθει Θέτις ἀφικομένη ἐπιμεῖναι δύο ἡμέρας καὶ θυσιάσαι, καὶ ἐπιμένει. οἱ δὲ ἀνάγονται καὶ περὶ Τῆνον χειμάζονται. Ἀθηνᾶ γὰρ ἐδεήθη Διὸς τοῖς Ἕλλησι χειμῶνα ἐπιπέμψαι. καὶ πολλαὶ νῆες βυθίζονται. (6,5) Agamemnon opferte, segelte ab und hielt auf Tenedos zu. Thetis aber kam zu Neoptolemos und überredete ihn, noch zwei Tage zuzuwarten und zu opfern. So wartete er noch. Die anderen aber segelten los und gerieten auf der Höhe von Tenos in einen Sturm. Athena hatte nämlich Zeus gebeten, den Griechen Sturm zu schicken. Viel Schiffe gingen so unter.
(6) Ἀθηνᾶ δὲ ἐπὶ τὴν Αἴαντος ναῦν κεραυνὸν βάλλει, ὁ δὲ τῆς νεὼς διαλυθείσης ἐπί τινα πέτραν διασωθεὶς παρὰ τὴν θεοῦ ἔφη πρόνοιαν σεσῶσθαι. Ποσειδῶν δὲ πλήξας τῇ τριαίνῃ τὴν πέτραν ἔσχισεν, ὁ δὲ πεσὼν εἰς τὴν θάλασσαν τελευτᾷ, καὶ ἐκβρασθέντα θάπτει Θέτις ἐν Μυκόνῳ. (6,6) Athena schleuderte auf das Schiff des Aias einen Blitz. Das Schiff ging zu Bruch, doch Aias rettete sich auf einen Felsen und rühmte sich, er habe sich entgegen der Absicht der Gottheit gerettet. Da spaltete Poseidon mit einem Stoß seines Dreizacks den Felsen; Aias stürzt ins Meer und kam um; Thetis bestattete auf Mykonos seinen angespülten Leichnam.
(7) τῶν δὲ ἄλλων Εὐβοίᾳ προσφερομένων νυκτὸς Ναύπλιος ἐπὶ τοῦ Καφηρέως ὄρους πυρσὸν ἀνάπτει· οἱ δὲ νομίσαντες εἶναί τινας τῶν σεσωσμένων προσπλέουσι, καὶ περὶ τὰς Καφηρίδας πέτρας θραύεται τὰ σκάφη καὶ πολλοὶ τελευτῶσιν. (6,7) Als die übrigen auf Euboia zufuhren, zündete Nauplios nachts auf dem Berg Kaphereus ein Feuerzeichen an; diese hielten im Glauben, es seien einige von den Geretteten, darauf zu, doch ihre Schiffe gingen an den Kapheridischen Felsen zu Bruch und viele kamen um.
(8) ὁ γὰρ τοῦ Ναυπλίου καὶ Κλυμένης τῆς Κατρέως υἱὸς Παλαμήδης ἐπιβουλαῖς Ὀδυσσέως λιθοβοληθεὶς ἀναιρεῖται. τοῦτο μαθὼν Ναύπλιος ἔπλευσε πρὸς τοὺς Ἕλληνας καὶ τὴν τοῦ παιδὸς ἀπῄτει ποινήν· (6,8) Den Palamedes, der Sohn des Nauplios und der Klymene, der Tochter des Katreus, war durch ein Anschlag des Odysseus zu Tode gesteinigt worden. Als Nauplios dies erfahren hatte, segelte er zu den Griechen und forderte für seinen Sohn entsprechende Buße.
(9) ἄπρακτος δὲ ὑποστρέψας, ὡς πάντων χαριζομένων τῷ βασιλεῖ Ἀγαμέμνονι, μεθ' οὗ τὸν Παλαμήδην ἀνεῖλεν Ὀδυσσεύς, παραπλέων τὰς χώρας τὰς Ἑλληνίδας παρεσκεύασε τὰς τῶν Ἑλλήνων γυναῖκας μοιχευθῆναι, Κλυταιμνήστραν Αἰγίσθῳ, Αἰγιάλειαν τῷ Σθενέλου Κομήτῃ, τὴν Ἰδομενέως Μήδαν ὑπὸ Λεύκου· (6,9) Er musste unverrichteter Dinge umkehren, da sich alle Agamemnon gefällig zeigten, mit dem zusammen Odysseus Palamedes beseitigt hatte. Er segelte entlang den griechischen Ländern und sorgte dafür, dass die Frauen der Griechen Ehebruch begingen: Klytaimnestra mit Aigisthos, Aigialeia mit dem Sthenelossohn Kometes, die Meda des Idomeneus durch Leukos.
(10) ἣν καὶ ἀνεῖλε Λεῦκος ἅμα Κλεισιθύρᾳ τῇ θυγατρὶ ταύτης ἐν τῷ ναῷ προσφυγούσῃ, καὶ δέκα πόλεις ἀποσπάσας τῆς Κρήτης ἐτυράννησε· καὶ μετὰ τὸν Τρωικὸν πόλεμον καὶ τὸν Ἰδομενέα κατάραντα τῇ Κρήτῃ ἐξήλασε. (6,10) Leukos tötete diese sogar zusammen mit ihrer Tochter Kleisithyra, obwohl sie sich in den Tempel geflüchtet hatte. Auch spaltete er von Kreta zehn Städte ab und machte sich zu deren Herrscher. Nach dem Troianischen Krieg vertrieb er auch Idomeneus, als er in Kreta landete.
(11) ταῦτα πρότερον κατασκευάσας ὁ Ναύπλιος, ὕστερον μαθὼν τὴν εἰς τὰς πατρίδας τῶν Ἑλλήνων ἐπάνοδον, τὸν εἰς τὸν Καφηρέα, νῦν δὲ Ξυλοφάγον λεγόμενον, ἀνῆψε φρυκτόν· ἔνθα προσπελάσαντες Ἕλληνες ἐν τῷ δοκεῖν λιμένα εἶναι διεφθάρησαν. (6,11) Dies hatte Nauplios alles zuvor bewerkstelligt. Als er später von der Rückkehr der Griechen in ihre Heimat erfuhr, zündete das Feuerzeichen auf dem Kaphereus an, der jetzt Xylophagos heißt. Die Griechen, die sich dort in dem Glauben, es sei ein Hafen, näherten, gingen zugrunde.
(12) Νεοπτόλεμος δὲ μείνας ἐν Τενέδῳ δύο ἡμέρας ὑποθήκαις τῆς Θέτιδος εἰς Μολοσσοὺς πεζῇ ἀπῄει μετὰ Ἑλένου, καὶ παρὰ τὴν ὁδὸν ἀποθανόντα Φοίνικα θάπτει, καὶ νικήσας μάχῃ Μολοσσοὺς βασιλεύει, καὶ ἐξ Ἀνδρομάχης γεννᾷ Μολοσσόν. (6,12) Neoptolemos war nach dem Rat der Thetis noch zwei Tage auf Tenedos geblieben; dann ging er mit Helenos auf dem Landweg fort zu den Molossern. Unterwegs bestattete er Phoinix, der verstorben war. Er besiegte in einer Schlacht die Molosser, war ihr König und zeugt mit Andromache den Molossos.
(13) Ἕλενος δὲ κτίσας ἐν τῇ Μολοσσίᾳ πόλιν κατοικεῖ, καὶ δίδωσιν αὐτῷ Νεοπτόλεμος εἰς γυναῖκα τὴν μητέρα Δηιδάμειαν. Πηλέως δὲ ἐκ Φθίας ἐκβληθέντος ὑπὸ τῶν Ἀκάστου παίδων καὶ ἀποθανόντος, Νεοπτόλεμος τὴν βασιλείαν τοῦ πατρὸς παρέλαβε. (6,13) Helenos gründete und besiedelte in Molossien eine Stadt, und Neoptolemos gab ihm seine Mutter Deidameia zur Frau. Nachdem Peleus von den Söhnen des Akastos aus Phthia verjagt und verstorben war, übernahm Neoptolemos die Herrschaft seines Vaters.
(14) καὶ μανέντος Ὀρέστου ἁρπάζει τὴν ἐκείνου γυναῖκα Ἑρμιόνην κατηγγυημένην αὐτῷ πρότερον ἐν Τροίᾳ, καὶ διὰ τοῦτο ἐν Δελφοῖς ὑπὸ Ὀρέστου κτείνεται. ἔνιοι δὲ αὐτόν φασι παραγενόμενον εἰς Δελφοὺς ἀπαιτεῖν ὑπὲρ τοῦ πατρὸς τὸν Ἀπόλλωνα δίκας καὶ συλᾶν τὰ ἀναθήματα καὶ τὸν νεὼν ἐμπιμπράναι, καὶ διὰ τοῦτο ὑπὸ Μαχαιρέως τοῦ Φωκέως ἀναιρεθῆναι. (6,14) Als Orestes wahnsinnig geworden war, raubte Neoptolemos dessen Frau Hermione, die ihm früher in Troia zugesichert worden war, und wurde deswegen von Orestes in Delphi getötet. Einige behaupten, er sei nach Delphi gekommen, habe für seinen Vater von Apollon Buße gefordert, die Weihegaben geraubt und den Tempel angezündet. Deswegen sei er von dem Phoker Machaireus getötet worden.
(15) ὅτι πλανηθέντες Ἕλληνες ἄλλοι ἀλλαχοῦ κατάραντες κατοικοῦσιν, οἱ μὲν εἰς Λιβύην, οἱ δὲ εἰς Ἰταλίαν, εἰς Σικελίαν ἕτεροι, τινὲς δὲ πρὸς τὰς πλησίον Ἰβηρίας νήσους, ἄλλοι παρὰ τὸν Σαγγάριον ποταμόν· εἰσὶ δὲ οἳ καὶ Κύπρον ᾤκησαν. τῶν δὲ ναυαγησάντων περὶ τὸν Καφηρέα ἄλλος ἀλλαχῆ φέρεται, Γουνεὺς μὲν εἰς Λιβύην, Ἄντιφος δὲ ὁ Θεσσαλοῦ εἰς Πελασγοὺς καὶ χώραν κατασχὼν Θεσσαλίαν ἐκάλεσεν, ὁ δὲ Φιλοκτήτης πρὸς Ἰταλίαν εἰς Καμπανούς, Φείδιππος μετὰ τῶν Κῴων ἐν Ἄνδρῳ κατῴκησεν, Ἀγαπήνωρ ἐν Κύπρῳ, καὶ ἄλλος ἀλλαχοῦ. (6,15) Die Griechen gingen nach ihren Irrfahrten hier und da an Land und siedelten dort; die einen in Libyen, andere in Italien, wieder andere in Sizilien, einige auf den nahe bei Iberien gelegenen Inseln, anderen am Sangarios-Fluss entlang; manche bewohnten auch Kypros. Von den Schiffbrüchigen beim Kaphereus wurde jeder anderswohin getragen: Guneus nach Libyen, Antiphos, der Sohn des Thessalos, zu den Pelasgern, deren Land er an sich brachte und Thessalien nannte; Philoktetes nach Italien zu den Kampanern, Pheidippos siedelte mit den Koern auf Andros, Agapenor auf Kypros und andere anderswo.
(15a) <Ἀπολλόδωρος δὲ καὶ οἱ λοιποὶ οὕτω φασί· Γουνεὺς εἰς Λιβύην λιπὼν τὰς ἑαυτοῦ ναῦς ἐλθὼν ἐπὶ Κίνυφα ποταμὸν κατοικεῖ. Μέγης δὲ καὶ Πρόθοος ἐν Εὐβοίᾳ περὶ τὸν Καφηρέα σὺν πολλοῖς ἑτέροις διαφθείρεται ... τοῦ δὲ Προθόου περὶ τὸν Καφηρέα ναυαγήσαντος, οἱ σὺν αὐτῷ Μάγνητες εἰς Κρήτην ῥιφέντες ᾤκησαν.> (Tzetzes, Scho.Lykophr.902 ) (6,15a) <Apollodoros und die übrigen sagen es so: Guneus verließ seine Schiffe, kam nach Lybien zum Fluss Kinyps und siedelte dort. Meges aber und Prothoos gingen in Euboia am Kaphereus mit vielen anderen zugrunde ... , nachdem Prothoos am Kaphereus Schiffbruch erlitten hatte, wurden die Magneten in seiner Begleitung nach Kreta verschlagen und siedelten dort.>
(15b) <μετὰ δὲ τὴν Ἰλίου πόρθησιν Μενεσθεὺς Φείδιππός τε καὶ Ἄντιφος καὶ οἱ Ἐλεφήνορος καὶ Φιλοκτήτης μέχρι Μίμαντος κοινῇ ἔπλευσαν. εἶτα Μενεσθεὺς μὲν εἰς Μῆλον ἐλθὼν βασιλεύει, τοῦ ἐκεῖ βασιλέως Πολυάνακτος τελευτήσαντος. Ἄντιφος δὲ ὁ Θεσσαλοῦ εἰς Πελασγοὺς ἐλθὼν καὶ τὴν χώραν κατασχὼν Θεσσαλίαν ἐκάλεσε. Φείδιππος δὲ μετὰ Κῴων ἐξωσθεὶς περὶ τὴν Ἄνδρον, εἶτα περὶ Κύπρον ἐκεῖ κατῴκησεν. Ἐλεφήνορος δὲ ἀποθανόντος ἐν Τροίᾳ, οἱ σὺν αὐτῷ ἐκριφέντες περὶ τὸν Ἰόνιον κόλπον Ἀπολλωνίαν ᾤκησαν τὴν ἐν Ἠπείρῳ. καὶ οἱ τοῦ Τληπολέμου προσίσχουσι Κρήτῃ, εἶτα ὑπ' ἀνέμων ἐξωσθέντες περὶ τὰς Ἰβηρικὰς νήσους ᾤκησαν. ... οἱ τοῦ Πρωτεσιλάου εἰς Πελλήνην ἀπερρίφησαν πλησίον πεδίου Κανάστρου. Φιλοκτήτης δὲ ἐξώσθη εἰς Ἰταλίαν πρὸς Καμπανοὺς καὶ πολεμήσας Λευκανοὺς πλησίον Κρότωνος καὶ Θουρίου Κρίμισσαν κατοικεῖ· καὶ παυθεὶς τῆς ἄλης Ἀλαίου Ἀπόλλωνος ἱερὸν κτίζει, ᾧ καὶ τὸ τόξον αὑτοῦ ἀνέθηκεν, ὥς φησιν Εὐφορίων.> (Tzetzes, Scho.Lykophr.911) (6,15b) Nach der Zerstörung von Ilion segelten Menestheus, Pheidippos, Antiphos, die Leute des Elephenor und Philoktetes gemeinsam bis Mimas. Dann kam Menesteus nach Melos und war dort nach dem Tod des dortigen Königs Polyanax König. Antiphos, der Sohn des Thessalos kam zu den Pelasgern, brachte das Land an sich und nannte es Thessalien. Pheidippos wurde mit den Koern bei Andros an Land geworfen, dann bei Kypros; dort ließ er sich nieder. Elephenor war in Troia umgekommen. Seine Begleiter wurden an den Ionischen Meerbusen verschlagen und besiedelten Apollonia in Epeiros. Die Leute des Tlepolemos hielten auf Kreta zu, dann wurden sie von Winden zu den Iberischen Inseln geworfen und siedelten sich dort an. ... Die Leute des Protesilaos wurden nach Pellene in die Nähe der Ebene von Kanastron verschlagen. Philoktetes aber wurde in Italien bei den Kampanern an Land geworfen. Er führte Krieg gegen die Leukaner und bewohnte Krimissa nahe bei Kroton und Thurion; am Ende seiner Irrfahrt (ἄλη) gründete er dem Apollon Alaios ein Heiligtum, dem er auch seinen Bogen weihte, wie Euphorion behauptet.
(15c) <Ναύαιθος> ποταμός ἐστιν Ἰταλίας· ἐκλήθη δὲ οὕτω κατὰ μὲν Ἀπολλόδωρον καὶ τοὺς λοιπούς, ὅτι μετὰ τὴν Ἰλίου ἅλωσιν αἱ Λαομέδοντος θυγατέρες, Πριάμου δὲ ἀδελφαί, Αἴθυλλα, Ἀστυόχη, Μηδεσικάστη μετὰ τῶν λοιπῶν αἰχμαλωτίδων ἐκεῖσε γεγονυῖαι τῆς Ἰταλίας, εὐλαβούμεναι τὴν ἐν τῇ Ἑλλάδι δουλείαν τὰ σκάφη ἐνέπρησαν, ὅθεν ὁ ποταμὸς Ναύαιθος ἐκλήθη καὶ αἱ γυναῖκες Ναυπρήστιδες· οἱ δὲ σὺν αὐταῖς Ἕλληνες ἀπολέσαντες τὰ σκάφη ἐκεῖ κατῴκησαν>. (Tzetzes, Scho.Lykophr.921) (6,15c) Der Nauaithos ist ein Fluss in Italien. Nach Apollodoros und den übrigen heißt er so, weil Nach der Einnahme von Troia die Töchter des Laomedon, Priamos' Schwestern, Aithylla, Astyoche und Medesikaste mit den übrigen gefangenen Frauen in Italien dorthin gelangten. Um sich vor einem Sklavendasein in Griechenland zu schützen zündeten sie die Schiffe an, weswegen der Fluss Nauaithos (Schiffslohe) genannt wurde. und die Frauen Nauprestides (Schiffsbrennerinnen). Die Griechen in ihrer Begleitung hatten so ihre Schiffe verloren und wurden deswegen dort ansässig.
(16) Δημοφῶν δὲ Θρᾳξὶ Βισάλταις μετ' ὀλίγων νεῶν προσίσχει, καὶ αὐτοῦ ἐρασθεῖσα Φυλλὶς ἡ θυγάτηρ τοῦ βασιλέως ἐπὶ προικὶ τῇ βασιλείᾳ συνευνάζεται ὑπὸ τοῦ πατρός. ὁ δὲ βουλόμενος εἰς τὴν πατρίδα ἀπιέναι, πολλὰ δεηθεὶς ὀμόσας ἀναστρέψειν ἀπέρχεται· καὶ Φυλλὶς αὐτὸν ἄχρι τῶν Ἐννέα ὁδῶν λεγομένων προπέμπει καὶ δίδωσιν αὐτῷ κίστην, εἰποῦσα ἱερὸν μητρὸς Ῥέας ἐνεῖναι, καὶ ταύτην μὴ ἀνοίγειν, εἰ μὴ ὅταν ἀπελπίσῃ τῆς πρὸς αὐτὴν ἀνόδου. (6,16) Demophon steuerte mit wenigen Schiffen die thrakischen Bisalten an. Die Königstochter Phyllis verliebte sich in ihn, und ihr Vater gab sie ihm zur Frau und die Herrschaft als Mitgift. Er aber wollte in seine Heimat zurückkehren, schwor nach vielen Bitten zurückzukehren, und reiste ab. Phyllis begleitete ihn bis zu den sogenannten Ennea Hodoi (Neun Wege) und gab ihm ein Kästchen mit dem Hinweis, der Inhalt sei etwas der Mutter Rhea Heiliges und er solle es nur öffnen, wenn er die Hoffnung verloren habe, zu ihr zurückzukehren.
(17) Δημοφῶν δὲ ἐλθὼν εἰς Κύπρον ἐκεῖ κατῴκει. καὶ τοῦ τακτοῦ χρόνου διελθόντος Φυλλὶς ἀρὰς θεμένη κατὰ Δημοφῶντος ἑαυτὴν ἀναιρεῖ· Δημοφῶν δὲ τὴν κίστην ἀνοίξας φόβῳ κατασχεθεὶς ἄνεισιν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ τοῦτον ἐλαύνων ἀτάκτως ἀπόλλυται· τοῦ γὰρ ἵππου σφαλέντος κατενεχθεὶς ἐπὶ τὸ ξίφος ἔπεσεν. οἱ δὲ σὺν αὐτῷ κατῴκησαν ἐν Κύπρῳ. (6,17) Demophon aber kam nach Kypros und blieb dort wohnen. Nachdem dier vereinbarte Zeit vergangen war, stieß Phyllis Flüche gegen Demophon aus und tötete sich. Demophon aber öffnete das Kästchen, bestieg voll Furcht sein Pferd, stürmte wild davon und kam um; denn das Pferd strauchelte, er stürzte und fiel in sein Schwert. Seine Gefährten aber siedelten auf Kypros.
(18) Ποδαλείριος δὲ ἀφικόμενος εἰς Δελφοὺς ἐχρᾶτο, ποῦ κατοικήσει· χρησμοῦ δὲ δοθέντος, εἰς ἣν πόλιν τοῦ περιέχοντος οὐρανοῦ πεσόντος οὐδὲν πείσεται, τῆς Καρικῆς Χερρονήσου τὸν πέριξ οὐρανοῦ κυκλούμενον ὄρεσι τόπον κατῴκησεν. (6,18) Podaleirios kam nach Delphi und fragte an, wo er siedeln solle. Es wurde ihm der Spruch gegeben: in der Stadt, in der er nichts eleide, selbst wenn der umgebende Himmel auf sie falle. Da besiedelte er auf der Karischen Chersonesos einen Ort, der in allen Himmelsrichtungen von Bergen eingeschlossen war.
(19) Ἀμφίλοχος δὲ ὁ Ἀλκμαίωνος, κατά τινας ὕστερον παραγενόμενος εἰς Τροίαν, κατὰ [τὸν] χειμῶνα ἀπερρίφη πρὸς Μόψον, καί, ὥς τινες λέγουσιν, ὑπὲρ τῆς βασιλείας μονομαχοῦντες ἔκτειναν ἀλλήλους. (6,19) Amphilochos, der Sohn des Alkamaion, der sich nach einigen später in Troia einfand, wurde in einem Sturm zu Mopsos verschlagen. Sie trugen, wie einige sagen, um die Herrschaft einen Zweikampf aus und töteten sich gegenseitig.
(20) Λοκροὶ δὲ μόλις τὴν ἑαυτῶν καταλαβόντες, ἐπεὶ μετὰ τρίτον ἔτος τὴν Λοκρίδα κατέσχε φθορά, δέχονται χρησμὸν ἐξιλάσασθαι τὴν ἐν Ἰλίῳ Ἀθηνᾶν καὶ δύο παρθένους πέμπειν ἱκέτιδας ἐπὶ ἔτη χίλια. καὶ λαγχάνουσι πρῶται Περίβοια καὶ Κλεοπάτρα. (6,20) Die Lokrer erreichten nur mit Mühe ihre Heimat. Als Lokris nach dem dritten Jahr eine Pest heimsuchte, erhielten sie das Orakel, sie sollten die Athena in Ilion anflehen und über 1000 Jahre zwei Jungfrauen als Bittflehende schicken. Als erste traf das Los Periboia und Kleopatra.
(21) αὗται δὲ εἰς Τροίαν ἀφικόμεναι, διωκόμεναι παρὰ τῶν ἐγχωρίων εἰς τὸ ἱερὸν κατέρχονται· καὶ τῇ μὲν θεᾷ οὐ προσήρχοντο, τὸ δὲ ἱερὸν ἔσαιρόν τε καὶ ἔρραινον· ἐκτὸς δὲ τοῦ νεὼ οὐκ ἐξῄεσαν, κεκαρμέναι δὲ ἦσαν καὶ μονοχίτωνες καὶ ἀνυπόδετοι. (6,21) Als diese nach Troia kamen, wurden sie von den Einheimischen verfolgt, gelangten aber in das Heiligtum. An die Göttin wandten sie sich nicht, sondern fegten und besprengten das Heiligtum, verließen den Tempel aber nicht, sondern waren geschoren, nur im Untergewand und barfuß.
(22) τῶν δὲ πρώτων ἀποθανουσῶν ἄλλας ἔπεμπον· εἰσῄεσαν δὲ εἰς τὴν πόλιν νύκτωρ, ἵνα μὴ φανεῖσαι τοῦ τεμένους ἔξω φονευθῶσι· μετέπειτα δὲ βρέφη μετὰ τροφῶν ἔπεμπον. χιλίων δὲ ἐτῶν παρελθόντων μετὰ τὸν Φωκικὸν πόλεμον ἱκέτιδας ἐπαύσαντο πέμποντες. (6,22) Als die ersten gestorben waren, schickten sie andere. Sie betraten die Stadt in der Nacht, um nicht außerhalb des Tempelbezirkes gesehen und getötet zu werden. Dann schickten sie Kleinkinder mit Ammen. Nachdem tausend Jahre vergangen waren, hörten sie nach dem Phokischen Krieg auf, Bittflehende zu schicken.
(23) Ἀγαμέμνων δὲ καταντήσας εἰς Μυκήνας μετὰ Κασάνδρας ἀναιρεῖται ὑπὸ Αἰγίσθου καὶ Κλυταιμνήστρας· δίδωσι γὰρ αὐτῷ χιτῶνα ἄχειρα καὶ ἀτράχηλον, καὶ τοῦτον ἐνδυόμενος φονεύεται, καὶ βασιλεύει Μυκηνῶν Αἴγισθος· κτείνουσι δὲ καὶ Κασάνδραν. (6,23) Als Agamemnon mit Kassandra in Mykene eintraf, wurde er von Aigisthos und Klytaimnestra beseitigt; denn sie gaben ihm ein Gewand ohne Arm- und Halsöffnung und töteten ihn, als er es anlegen wollte. Aigisthos war nun König über Mykene. Auch Kassandra töteten sie.
(24) Ἠλέκτρα δὲ μία τῶν Ἀγαμέμνονος θυγατέρων Ὀρέστην τὸν ἀδελφὸν ἐκκλέπτει καὶ δίδωσι Στροφίῳ Φωκεῖ τρέφειν, ὁ δὲ αὐτὸν ἐκτρέφει μετὰ Πυλάδου παιδὸς ἰδίου. τελειωθεὶς δὲ Ὀρέστης εἰς Δελφοὺς παραγίνεται καὶ τὸν θεὸν ἐρωτᾷ, εἰ τοὺς αὐτόχειρας τοῦ πατρὸς μετέλθοι. (6,24) Elektra, eine Tochter des Agamemnon, brachte heimlich ihren Bruder Orestes weg und gab ihn dem Phoker Strophios, damit er ihn aufziehe. Der zog ihn mit seinem eigenen Sohn Pylades groß. Als Orestes ein Mann geworden war, fand er sich in Delphi ein und fragte den Gott, ob er die Mörder seines Vaters bestrafen solle.
(25) τοῦτο δὲ τοῦ θεοῦ ἐπιτρέποντος ἀπέρχεται εἰς Μυκήνας μετὰ Πυλάδου λαθραίως καὶ κτείνει τήν τε μητέρα καὶ τὸν Αἴγισθον, καὶ μετ' οὐ πολὺ μανίᾳ κατασχεθεὶς ὑπὸ Ἐρινύων διωκόμενος εἰς Ἀθήνας παραγίνεται καὶ κρίνεται ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ὡς μὲν λέγουσί τινες ὑπὸ Ἐρινύων, ὡς δέ τινες ὑπὸ Τυνδάρεω, ὡς δέ τινες ὑπὸ Ἠριγόνης τῆς Αἰγίσθου καὶ Κλυταιμνήστρας, καὶ κριθεὶς ἴσων γενομένων τῶν ψήφων ἀπολύεται. (6,25) Als der Gott dies gestattete, ging er mit Pylades heimlich nach Mykene, tötete seine Mutter und den Aigisthos, fand sich nicht viel später vom Wahnsinn geschlagen und von den Erinyen verfolgt in Athen ein, wurde auf dem Areopag, wie einige sagen, von den Erinyen, nach anderen von Tyndareos, nach wieder anderen von Erigone, der Tochter des Aigisthos und der Klytaimnestra, angeklagt. Das Urteil lautete bei gleicher Stimmenzahl Freispruch.
(26) ἐρομένῳ δὲ αὐτῷ, πῶς ἂν ἀπαλλαγείη τῆς νόσου, ὁ θεὸς εἶπεν, εἰ τὸ ἐν Ταύροις ξόανον μετακομίσειεν. οἱ δὲ Ταῦροι μοῖρά ἐστι Σκυθῶν, οἳ τοὺς ξένους φονεύουσι καὶ εἰς τὸ ἱερὸν πῦρ ῥίπτουσι. τοῦτο ἦν ἐν τῷ τεμένει διά τινος πέτρας ἀναφερόμενον ἐξ Ἅιδου. (6,26) Als er anfragte, wie er wohl von seiner Krankheit geheilt werden könne, antwortete der Gott, wenn er bei den Taurern das Götterbild hole. Die Taurer sind ein Teil der Skythen, die die Fremden töten und in das heilige Feuer werfen. Dieses brannte im Tempelbezirk und drang durch einen Felsen aus dem Hades herauf.
(27) παραγενόμενος οὖν εἰς Ταύρους Ὀρέστης μετὰ Πυλάδου φωραθεὶς ἑάλω καὶ ἄγεται πρὸς Θόαντα τὸν βασιλέα δέσμιος, ὁ δὲ ἀμφοτέρους πρὸς τὴν ἱέρειαν ἀποστέλλει. ἐπιγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῆς ἀδελφῆς ἱερὰ ποιούσης ἐν Ταύροις, ἄρας τὸ ξόανον σὺν αὐτῇ φεύγει. κομισθὲν δὲ εἰς Ἀθήνας νῦν λέγεται τὸ τῆς Ταυροπόλου· ἔνιοι δὲ αὐτὸν κατὰ χειμῶνα προσενεχθῆναι τῇ νήσῳ Ῥόδῳ λέγουσιν ... αὐτὸν καὶ κατὰ χρησμὸν ἐν τείχει καθοσιωθῆναι. (6,27) Als nun Orestes mit Pylades zu den Taurern gelangte, wurde er ertappt, gefangen und gefesselt vor den König Thoas geführt. Der schickte beide weg zur Priesterin. Er wurde von seiner Schwester, die die Opfer bei den Taurern abhielt, erkannt, nahm das Götterbild zusammen mit ihr mit und floh. Es wurde nach Athen gebracht und wird heute die Tauropolos genannt. Einige sagen, er sei im Sturm zur Insel Rhodos verschlagen worden ... und dort nach einem Orakelspruch an der Mauer entsühnt worden.
(28) καὶ δὴ ἐλθὼν εἰς Μυκήνας Πυλάδῃ μὲν τὴν ἀδελφὴν Ἠλέκτραν συζεύγνυσιν, αὐτὸς δὲ γήμας Ἑρμιόνην, ἢ κατά τινας Ἠριγόνην, τεκνοῖ Τισαμενόν, καὶ δηχθεὶς ὑπὸ ὄφεως ἐν Ὀρεστείῳ τῆς Ἀρκαδίας θνῄσκει. (6,28) So kam er denn nach Mykene, verheiratete seine Schwester Elektra mit Pylades und heiratete selbst Hermione oder, nach anderen, Erigone. Er zeugte den Tisamenos. In Oresteion in Arkadien starb er an einem Schlangenbiss.
(29) Μενέλαος δὲ πέντε ναῦς τὰς πάσας ἔχων μεθ' ἑαυτοῦ προσσχὼν Σουνίῳ τῆς Ἀττικῆς ἀκρωτηρίῳ κἀκεῖθεν εἰς Κρήτην ἀπορριφεὶς πάλιν ὑπὸ ἀνέμων μακρὰν ἀπωθεῖται, καὶ πλανώμενος ἀνά τε Λιβύην καὶ Φοινίκην καὶ Κύπρον καὶ Αἴγυπτον πολλὰ συναθροίζει χρήματα. (6,29) Menelaos hielt mit seinen insgesamt fünf Schiffen Kurs auf das attische Vorgebirge Sunion, wurde aber von da nach Kreta verschlagen und vom Sturm wieder weit abgetrieben. Auf seiner Irrfahrt nach Libyen, Phoinikien, Kypros und Aigypten sammelte er reiche Schätze.
(30) καὶ κατά τινας εὑρίσκεται παρὰ Πρωτεῖ τῷ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεῖ Ἑλένη, μέχρι τότε εἴδωλον ἐκ νεφῶν ἐσχηκότος τοῦ Μενελάου. ὀκτὼ δὲ πλανηθεὶς ἔτη κατέπλευσεν εἰς Μυκήνας, κἀκεῖ κατέλαβεν Ὀρέστην μετεληλυθότα τὸν τοῦ πατρὸς φόνον. ἐλθὼν δὲ εἰς Σπάρτην τὴν ἰδίαν ἐκτήσατο βασιλείαν. καὶ ἀποθανατισθεὶς ὑπὸ Ἥρας εἰς τὸ Ἠλύσιον ἦλθε πεδίον μεθ' Ἑλένης. (6,30) Nach einigen fand sich Helena bei dem aigyptischen König Proteus, während Menelaos bis dahin ein Trugbild aus Wolken hatte. Nach acht Jahren Irrfahrt landete er in Mykene und traf Orestes, der den Mord an seinem Vater gerächt hatte. Dann kam er nach Sparta und gewann die Macht zurück. Von Hera wurde er unsterblich gemacht und kam mit Helena auf das Elysische Gefilde.
  Übersetzung: E.Gottwein

 

Sententiae excerptae:
Griech. zu "Apollod"
Literatur:
zu "Apollod"
2653
Alpers, Klaus
Hellanikos von Lesbos , Apollodor und die mythographische frühgriechische Epik
Braunschweig : J. Cramer Verl, 2003
booklooker
zvab

785
Apollodor
Apollodori Bibliotheca ex recognitione Imanuelis Bekkeri
Leipzig (Teubner) 1854
booklooker
zvab

2656
Apollodor / Jacoby, Felix
Apollodors Chronik : eine Sammlung der Fragmente / von Felix Jacoby.
Berlin : Weidmann, 1902 (Philologische Untersuchungen ; 16)
booklooker
zvab

2655
Apollodor / Simpson, Michael
Gods and heroes of the Greeks : the library of Apollodorus / transl. with introd. and notes by Michael Simpson. Drawings by Leonard Baskin.
Univ. of Massachusetts Press, 1976
booklooker
zvab

2654
Apollodor / Wagner, Richardvs
Mythographi Graeci ; Vol. 1 Apollodori Bibliotheca
Stutgardiae (Teubner) 1996 (Ndr.1926)
booklooker
zvab

2645
Apollodor / Brodersen (Hg.)
Apollodoros, Götter und Helden der Griechen, griechisch und deutsch. Eingel., hrsg. und übers. von Kai Brodersen
Darmstadt /WBG) 2004
booklooker
zvab

2646
Apollodor / Dräger (Hg.)
Bibliotheke. Götter- und Heldensagen Griech/dt., hg. u. übers. v. Paul Dräger
Artemis & Winkler Verlag, 2006
booklooker
zvab

2647
Apollodor / Heyne
Heyne, Christian Gottlob: Ad Apollodori Athen. Bibliothecam notae auct. Chr. G. Heyne. I-III
Göttingen: Dieterich 1783
booklooker
zvab

2643
Apollodor / Mader
Griechische Sagen, Apollodor, Parthenios, Antoninus Liberalis, Hyginus, eingeleitet und übersetzt v. L.Mader
Zürich / Stuttgart (Artemis) 1963
booklooker
zvab

2644
Apollodor / Moser
Die griechische Sagenwelt. Apollodors Mythologische Bibliothek, üb. v. C.G.Moser u. D.Vollbach
Stuttgart (Metzler) 1828; Leipzig (Dieterich) 1988 [Bremen (Schünemann)]
booklooker
zvab

3689
Frazer, Sir J.G.
Apollodorus
London (Loeb series) 1921
booklooker
zvab

786
Huys, M.
125 Years of Scholarship on Apollodoros the Mythographer. A Bibliographical Survey
in: Antiquité Classique 66/1997, S.319-351
booklooker
zvab

4590
Ioannes ab Arnim (Hg.)
Stoicorum veterum fragmenta, collegit Ioannes ab Arnim. Volumen III: Chrysippi fragmenta moralia, fragmenta succcessorum Chrysippi
Stuttgart, Teubner1979
booklooker
zvab

3110
Lefèvre, Eckard
Der Phormio des Terenz und der Epidikazomenos des Apollodor von Karystos
in: Zetemata 74, München 1978
booklooker
zvab

787
Newman, H. / Newman, J.O.
A genealogical Chart of Greek Mythology
Chapel Hill / London 2003
booklooker
zvab


Bibliothek
Epitome
Stammbaumtafeln
0 | 1 | 1a | 1b | 1c | 2 | 3 | 9
[ Homepage | Hellas 2000 | Stilistik | Latein | Latein. Lektüre | Lateinisches Wörterbuch | Lateinischer Sprachkurs | Lateinische Grammatik | Lat.Textstellen | Römische Geschichte | Griechisch | Griech. Lektüre | Griechisches Wörterbuch | Griechischer Sprachkurs | Griechische Grammatik | Griech.Textstellen | Griechische Geschichte | LandkartenBeta-Converter | Varia | Mythologie | Bibliographie | Ethik | Literaturabfrage]
Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
bottom - /Grie/apollod/epit06.php - Letzte Aktualisierung: 02.05.2021 - 19:59