Walter von der Vogelweide

Der Zinsgroschen

Dô gotes sun hien erde gie, & nbsp;
do versuohten in die juden ie:

sam tâtens eines tages mit dirre frâge.

Sie frâgeten obe ir frîez leben

dem rîche iht zinses solte geben.

Dô brach er in die huote und al ir lâge.

Er iesch ein múnizîsen,

er sprach: "wes bilde ist hie ergraben?"
"Des Keisers" sprâchen dô die merkaere.

Dô rîet er den unwîsen:

daz sie Keiser liezen haben
sîr Küneges reht, und got swaz gotes were.

Ὡς ἔστειχ’ ἐπὶ γῆς υἱὸς μεγάλοιο θεοῖο,
κεῖνον ἐπείραζεν γένος Ἑβραίων δολομύθων·
ὧς δὲ ποτ’ ἐξερέοντο θεοπρόπον ἤματι τοίῳ·
"ἦ πόλις ἡμετέρη δόμεναί που δασμὸν ὀφείλει
Ῥωμαίων βασιλεῖ; δηρὸν γὰρ ἐλεύθεροί εἰμεν."
ἀλλ’ ὅ γε τῶν ἐνόησεν λόχους, διέκοψε δέ πάντως·
εἷπε δέ· "Δίδραχμον δότε μοι, καὶ ἔδωκαν ἐκεῖνοι.
ἠρώτα δὲ πάλιν· Τίνος ἤδ’ εἰκὼν κεχάρακται;"
"Καίσαρος", ἠμείψαντο κατάσκοποι, "εἶδος ἔνεστιν".
Τῷ δ’ ἄρα τοὺς ἀσόφους ἐκέλευσεν πράσσεμεν ὧδε·
Καίσαρι μὲν δόμεναι, ἃ θέμις τῷ Καίσαρι δοῦναι,
τῷ δὲ θεῷ παρέχειν. ἃ θεῷ θέμις ἐστὶ παρασχηεῖν.

Übersetzung v. H.Chr.G. Stier - Quelle: Tiro 48, 7/8(2002), S. 6

Site-Suche:

Benutzerdefinierte Suche