ΧOΡOS

ἦραν, στρατιῶτιν ἀρωγὰν,

πόνον ὀρταλίχων ὀλέσαντες·

πέμπει παραβᾶσιν Ἐρινύν.

κάμακος θήσων Δαναοῖσι

ὀργὰς ἀτενεῖς παραθέλξει.

ὄναρ ἡμερόφαντον ἀλαίνει.

πειθοῖ περίπεμπτα θυοσκεῖς;

βωμοὶ δώροισι φλέγονται·

πελάνῳ μυχόθεν βασιλείῳ.

τῆς θυμοβόρου φρένα λύπης.

ξύμφρονα ταγάν,

ἀργᾶς,

παμπρέπτοις ἐν ἕδραισι,

βλαβέντα λοισθίων δρόμων.

πομπούς τ' ἀρχάς· οὕτω δ' εἶπε τερᾴζων·

πάντα δὲ πύργων

πτανοῖσιν κυσὶ πατρὸς

στυγεῖ δὲ δεῖπνον αἰετῶν."

"τόσον περ εὔφρων ἁ καλά, [μεσῳδ.
δρόσοις ἀέπτοις μαλερῶν λεόντων
πάντων τ' ἀγρονόμων φιλομάστοις
θηρῶν ὀβρικάλοισι τερπνά,
τούτων αἰτεῖ ξύμβολα κρᾶναι,

ἰήιον δὲ καλέω Παιᾶνα,

νεικέων τέκτονα σύμφυτον,

τοῖς δ' ὁμόφωνον

αἵλινον αἵλινον εἰπέ, τὸ δ' εὖ νικάτω.

Ζεύς, ὅστις ποτ' ἐστίν, εἰ τόδ' αὐ- [στρ. β.

τῷ φίλον κεκλημένῳ,
τοῦτό νιν προσεννέπω.
οὐκ ἔχω προσεικάσαι
πάντ' ἐπισταθμώμενος

χρὴ βαλεῖν ἐτητύμως.

οὐδ' ὅστις πάροιθεν ἦν μέγας, [ἀντ. β.

παμμάχῳ θράσει βρύων,

οὐδὲ λέξεται πρὶν ὤν·
ὃς δ' ἔπειτ' ἔφυ, τρια-
κτῆρος οἴχεται τυχών.

τεύξεται φρενῶν τὸ πᾶν,
τὸν φρονεῖν βροτοὺς ὁδώ- [στρ. γ.
σαντα, τὸν <πάθει μάθος>
θέντα κυρίως ἔχειν.

στάζει δ' ἀνθ' ὕπνου πρὸ καρδίας

μνησιπήμων πόνος· καὶ παρ' ἄ-
κοντας ἦλθε σωφρονεῖν.

σέλμα σεμνὸν ἡμένων.
καὶ τόθ' ἡγεμὼν ὁ πρέ- [ἀντ. γ.

σβυς νεῶν Ἀχαιικῶν,
μάντιν οὔτινα ψέγων,

ἐμπαίοις τύχαισι συμπνέων,

εὖτ' ἀπλοίᾳ κεναγγεῖ βαρύ-
νοντ' Ἀχαιικὸς λεώς,

χθοις ἐν Αὐλίδος τόποις·
πνοαὶ δ' ἀπὸ Στρυμόνος μολοῦσαι [στρ. δ.
κακόσχολοι, νήστιδες, δύσορμοι,

βροτῶν ἄλαι,

ναῶν <τε> καὶ πεισμάτων ἀφειδεῖς,

παλιμμήκη χρόνον τιθεῖσαι
τρίβῳ κατέξαινον ἄνθος Ἀργεί-
ων· ἐπεὶ δὲ καὶ πικροῦ

χείματος ἄλλο μῆχαρ

βριθύτερον πρόμοισιν

μάντις ἔκλαγξεν
προφέρων Ἄρτεμιν, ὥστε χθόνα βάκτροις
ἐπικρούσαντας Ἀτρείδας
δάκρυ μὴ κατασχεῖν·

ἄναξ δ' ὁ πρέσβυς τόδ' εἶπε φωνῶν· [ἀντ. δ.

"βαρεῖα μὲν κὴρ τὸ μὴ πιθέσθαι,

βαρεῖα δ', εἰ

τέκνον δαίξω, δόμων ἄγαλμα,
μιαίνων παρθενοσφάγοισιν

ῥείθροις πατρῴους χέρας πέλας βω-

μοῦ. τί τῶνδ' ἄνευ κακῶν;

πῶς λιπόναυς γένωμαι
ξυμμαχίας ἁμαρτών;

παυσανέμου γὰρ

θυσίας παρθενίου θ' αἵματος ὀργᾷ
περιόργως ἐπιθυμεῖν
θέμις. εὖ γὰρ εἴη."
ἐπεὶ δ' ἀνάγκας ἔδυ λέπαδνον [στρ. ε.
φρενὸς πνέων δυσσεβῆ τροπαίαν

ἄναγνον, ἀνίερον, τόθεν

τὸ παντότολμον φρονεῖν μετέγνω.
βροτοὺς θρασύνει γὰρ αἰσχρόμητις
τάλαινα παρακοπὰ πρωτοπήμων.

ἔτλα δ' οὖν θυτὴρ γενέσθαι

θυγατρός, γυναικοποίνων

πολέμων ἀρωγὰν

καὶ προτέλεια ναῶν.

λιτὰς δὲ καὶ κληδόνας πατρῴους [ἀντ. ε.
παρ' οὐδὲν αἰῶ τε παρθένειον

ἔθεντο φιλόμαχοι βραβῆς.

φράσεν δ' ἀόζοις πατὴρ μετ' εὐχὰν
δίκαν χιμαίρας ὕπερθε βωμοῦ
πέπλοισι περιπετῆ παντὶ θυμῷ

προνωπῆ λαβεῖν ἀέρδην,

στόματός τε καλλιπρῴρου

φυλακᾷ κατασχεῖν
φθόγγον ἀραῖον οἴκοις.

βίᾳ χαλινῶν δ', ἀναύδῳ μένει, [στρ. ζ.
κρόκου βαφὰς [δ'] ἐς πέδον χέουσα,

ἔβαλλ' ἕκαστον θυτή-

ρων ἀπ' ὄμματος βέλει φιλοίκτῳ,

πρέπουσα τὼς ἐν γραφαῖς, προσεννέπειν

θέλουσ', ἐπεὶ πολλάκις

πατρὸς κατ' ἀνδρῶνας εὐτραπέζους

φίλου τριτόσπονδον εὔποτμον

παιῶνα φίλως ἐτίμα.

τέχναι δὲ Κάλχαντος οὐκ ἄκραντοι.

Δίκα δὲ τοῖς μὲν παθοῦ-

σιν μαθεῖν ἐπιρρέπει· τὸ μέλλον

ἐπεὶ γένοιτ' ἂν κλύοις· πρὸ χαιρέτω·

ἴσον δὲ τῷ προστένειν.

τορὸν γὰρ ἥξει σύνορθρον αὐγαῖς.

θέλει τόδ' ἄγχιστον Ἀπίας

γαίας μονόφρουρον ἕρκος.

- ἥκω σεβίζων σόν, Κλυταιμήστρα, κράτος·
δίκη γάρ ἐστι φωτὸς ἀρχηγοῦ τίειν

γυναῖκ' ἐρημωθέντος ἄρσενος θρόνου.
σὺ δ' εἴ τι κεδνὸν εἴτε μὴ πεπυσμένη
εὐαγγέλοισιν ἐλπίσιν θυηπολεῖς,
κλύοιμ' ἂν εὔφρων· οὐδὲ σιγώσῃ φθόνος.