Publius Ovidius Naso

METAMORPHOSES - Verwandlungen

LIBER VII - lateinisch

1. Iason und Medea (1-158), 2. Aeson (159-296), 3. Pelias (297-349), 4. Medea auf der Flucht (350-424), 5. Theseus und Aegeus (404-452), 6. Minos rüstet gegen Athen (453-489), 7. Cephalus bei Aeacus (490-865), 8. Aegina auf Athens Seite (501-516), 9. Pest auf Aegina (517-660), 10. Cephalus und Phocus (661-865), 11. Cephalus und Procris (671-758), 12. Laelaps (757-793), 13. Tod der Procris (794-865)


Klicken Sie, um zwischen Originaltext und Übersetzung zu wechseln, die (rot unterlegte) Verszahl an!
	1. Iason und Medea (1-158)
1	Iamque fretum Minyae Pagasaea puppe secabant, perpetuaque trahens inopem sub nocte senectam Phineus visus erat, iuvenesque Aquilone creati virgineas volucres miseri senis ore fugarant,
5	multaque perpessi claro sub Iasone tandem contigerant rapidas limosi Phasidos undas. dumque adeunt regem Phrixeaque vellera poscunt lexque datur Minyis magnorum horrenda laborum, concipit interea validos Aeetias ignes
10	et luctata diu, postquam ratione furorem vincere non poterat, 'frustra, Medea, repugnas: nescio quis deus obstat,' ait, 'mirumque, nisi hoc est, aut aliquid certe simile huic, quod amare vocatur. nam cur iussa patris nimium mihi dura videntur?
15	sunt quoque dura nimis! cur, quem modo denique vidi, ne pereat, timeo? quae tanti causa timoris? excute virgineo conceptas pectore flammas, si potes, infelix! si possem, sanior essem! sed trahit invitam nova vis, aliudque cupido,
20	mens aliud suadet: video meliora proboque, deteriora sequor. quid in hospite, regia virgo, ureris et thalamos alieni concipis orbis? haec quoque terra potest, quod ames, dare. vivat an ille occidat, in dis est. vivat tamen! idque precari
25	vel sine amore licet: quid enim commisit Iason? quem, nisi crudelem, non tangat Iasonis aetas et genus et virtus? quem non, ut cetera desint, ore movere potest? certe mea pectora movit. at nisi opem tulero, taurorum adflabitur ore
30	concurretque suae segeti, tellure creatis hostibus, aut avido dabitur fera praeda draconi. hoc ego si patiar, tum me de tigride natam, tum ferrum et scopulos gestare in corde fatebor! cur non et specto pereuntem oculosque videndo
35	conscelero? cur non tauros exhortor in illum terrigenasque feros insopitumque draconem? di meliora velint! quamquam non ista precanda, sed facienda mihi. prodamne ego regna parentis, atque ope nescio quis servabitur advena nostra,
40	ut per me sospes sine me det lintea ventis virque sit alterius, poenae Medea relinquar? si facere hoc aliamve potest praeponere nobis, occidat ingratus! sed non is vultus in illo, non ea nobilitas animo est, ea gratia formae,
45	ut timeam fraudem meritique oblivia nostri. et dabit ante fidem, cogamque in foedera testes esse deos. quid tuta times? accingere et omnem pelle moram: tibi se semper debebit Iason, te face sollemni iunget sibi perque Pelasgas
50	servatrix urbes matrum celebrabere turba. ergo ego germanam fratremque patremque deosque et natale solum ventis ablata relinquam? nempe pater saevus, nempe est mea barbara tellus, frater adhuc infans; stant mecum vota sororis,
55	maximus intra me deus est! non magna relinquam, magna sequar: titulum servatae pubis Achivae notitiamque soli melioris et oppida, quorum hic quoque fama viget, cultusque artesque locorum, quemque ego cum rebus, quas totus possidet orbis,
60	Aesoniden mutasse velim, quo coniuge felix et dis cara ferar et vertice sidera tangam. quid, quod nescio qui mediis concurrere in undis dicuntur montes ratibusque inimica Charybdis nunc sorbere fretum, nunc reddere, cinctaque saevis
65	Scylla rapax canibus Siculo latrare profundo? nempe tenens, quod amo, gremioque in Iasonis haerens per freta longa ferar; nihil illum amplexa verebor aut, siquid metuam, metuam de coniuge solo. coniugiumne putas speciosaque nomina culpae
70	inponis, Medea, tuae? quin adspice, quantum adgrediare nefas, et, dum licet, effuge crimen!' dixit, et ante oculos rectum pietasque pudorque constiterant, et victa dabat iam terga Cupido. Ibat ad antiquas Hecates Perseidos aras,
75	quas nemus umbrosum secretaque silva tegebat, et iam fortis erat, pulsusque recesserat ardor, cum videt Aesoniden exstinctaque flamma reluxit. erubuere genae, totoque recanduit ore, utque solet ventis alimenta adsumere, quaeque
80	parva sub inducta latuit scintilla favilla crescere et in veteres agitata resurgere vires, sic iam lenis amor, iam quem languere putares, ut vidit iuvenem, specie praesentis inarsit. et casu solito formosior Aesone natus
85	illa luce fuit: posses ignoscere amanti. spectat et in vultu veluti tum denique viso lumina fixa tenet nec se mortalia demens ora videre putat nec se declinat ab illo; ut vero coepitque loqui dextramque prehendit
90	hospes et auxilium submissa voce rogavit promisitque torum, lacrimis ait illa profusis: 'quid faciam, video: nec me ignorantia veri decipiet, sed amor. servabere munere nostro, servatus promissa dato!' per sacra triformis
95	ille deae lucoque foret quod numen in illo perque patrem soceri cernentem cuncta futuri eventusque suos et tanta pericula iurat: creditus accepit cantatas protinus herbas edidicitque usum laetusque in tecta recessit.
100	Postera depulerat stellas Aurora micantes: conveniunt populi sacrum Mavortis in arvum consistuntque iugis; medio rex ipse resedit agmine purpureus sceptroque insignis eburno. ecce adamanteis Vulcanum naribus efflant
105	aeripedes tauri, tactaeque vaporibus herbae ardent, utque solent pleni resonare camini, aut ubi terrena silices fornace soluti concipiunt ignem liquidarum adspergine aquarum, pectora sic intus clausas volventia flammas
110	gutturaque usta sonant; tamen illis Aesone natus obvius it. vertere truces venientis ad ora terribiles vultus praefixaque cornua ferro pulvereumque solum pede pulsavere bisulco fumificisque locum mugitibus inpleverunt.
115	deriguere metu Minyae; subit ille nec ignes sentit anhelatos (tantum medicamina possunt!) pendulaque audaci mulcet palearia dextra suppositosque iugo pondus grave cogit aratri ducere et insuetum ferro proscindere campum:
120	mirantur Colchi, Minyae clamoribus augent adiciuntque animos. galea tum sumit aena vipereos dentes et aratos spargit in agros. semina mollit humus valido praetincta veneno, et crescunt fiuntque sati nova corpora dentes,
125	utque hominis speciem materna sumit in alvo perque suos intus numeros conponitur infans nec nisi maturus communes exit in auras, sic, ubi visceribus gravidae telluris imago effecta est hominis, feto consurgit in arvo,
130	quodque magis mirum est, simul edita concutit arma. quos ubi viderunt praeacutae cuspidis hastas in caput Haemonii iuvenis torquere parantis, demisere metu vultumque animumque Pelasgi; ipsa quoque extimuit, quae tutum fecerat illum.
135	utque peti vidit iuvenem tot ab hostibus unum, palluit et subito sine sanguine frigida sedit, neve parum valeant a se data gramina, carmen auxiliare canit secretasque advocat artes. ille gravem medios silicem iaculatus in hostes
140	a se depulsum Martem convertit in ipsos: terrigenae pereunt per mutua vulnera fratres civilique cadunt acie. gratantur Achivi victoremque tenent avidisque amplexibus haerent. tu quoque victorem conplecti, barbara, velles:
145	obstitit incepto pudor, at conplexa fuisses, sed te, ne faceres, tenuit reverentia famae. quod licet, adfectu tacito laetaris agisque carminibus grates et dis auctoribus horum. Pervigilem superest herbis sopire draconem,
150	qui crista linguisque tribus praesignis et uncis dentibus horrendus custos erat arboris aureae. hunc postquam sparsit Lethaei gramine suci verbaque ter dixit placidos facientia somnos, quae mare turbatum, quae concita flumina sistunt,
155	somnus in ignotos oculos sibi venit, et auro heros Aesonius potitur spolioque superbus muneris auctorem secum, spolia altera, portans victor Iolciacos tetigit cum coniuge portus.
	2. Aeson (159-296)
	Haemoniae matres pro gnatis dona receptis
160	grandaevique ferunt patres congestaque flamma tura liquefaciunt, inductaque cornibus aurum victima vota cadit, sed abest gratantibus Aeson iam propior leto fessusque senilibus annis, cum sic Aesonides: 'o cui debere salutem
165	confiteor, coniunx, quamquam mihi cuncta dedisti excessitque fidem meritorum summa tuorum, si tamen hoc possunt (quid enim non carmina possunt?) deme meis annis et demptos adde parenti!' nec tenuit lacrimas: mota est pietate rogantis,
170	dissimilemque animum subiit Aeeta relictus; nec tamen adfectus talis confessa 'quod' inquit 'excidit ore tuo, coniunx, scelus? ergo ego cuiquam posse tuae videor spatium transcribere vitae? nec sinat hoc Hecate, nec tu petis aequa; sed isto,
175	quod petis, experiar maius dare munus, Iason. arte mea soceri longum temptabimus aevum, non annis revocare tuis, modo diva triformis adiuvet et praesens ingentibus adnuat ausis.' Tres aberant noctes, ut cornua tota coirent
180	efficerentque orbem; postquam plenissima fulsit ac solida terras spectavit imagine luna, egreditur tectis vestes induta recinctas, nuda pedem, nudos umeris infusa capillos, fertque vagos mediae per muta silentia noctis
185	incomitata gradus: homines volucresque ferasque solverat alta quies, nullo cum murmure saepes, inmotaeque silent frondes, silet umidus aer, sidera sola micant: ad quae sua bracchia tendens ter se convertit, ter sumptis flumine crinem
190	inroravit aquis ternisque ululatibus ora solvit et in dura submisso poplite terra 'Nox' ait 'arcanis fidissima, quaeque diurnis aurea cum luna succeditis ignibus astra, tuque, triceps Hecate, quae coeptis conscia nostris
195	adiutrixque venis cantusque artisque magorum, quaeque magos, Tellus, pollentibus instruis herbis, auraeque et venti montesque amnesque lacusque, dique omnes nemorum, dique omnes noctis adeste, quorum ope, cum volui, ripis mirantibus amnes
200	in fontes rediere suos, concussaque sisto, stantia concutio cantu freta, nubila pello nubilaque induco, ventos abigoque vocoque, vipereas rumpo verbis et carmine fauces, vivaque saxa sua convulsaque robora terra
205	et silvas moveo iubeoque tremescere montis et mugire solum manesque exire sepulcris! te quoque, Luna, traho, quamvis Temesaea labores aera tuos minuant; currus quoque carmine nostro pallet avi, pallet nostris Aurora venenis!
210	vos mihi taurorum flammas hebetastis et unco inpatiens oneris collum pressistis aratro, vos serpentigenis in se fera bella dedistis custodemque rudem somni sopistis et aurum vindice decepto Graias misistis in urbes:
215	nunc opus est sucis, per quos renovata senectus in florem redeat primosque recolligat annos, et dabitis. neque enim micuerunt sidera frustra, nec frustra volucrum tractus cervice draconum currus adest.' aderat demissus ab aethere currus.
220	quo simul adscendit frenataque colla draconum permulsit manibusque leves agitavit habenas, sublimis rapitur subiectaque Thessala Tempe despicit et certis regionibus adplicat angues: et quas Ossa tulit, quas altum Pelion herbas,
225	Othrysque Pindusque et Pindo maior Olympus, perspicit et placitas partim radice revellit, partim succidit curvamine falcis aenae. multa quoque Apidani placuerunt gramina ripis, multa quoque Amphrysi, neque eras inmunis, Enipeu;
230	nec non Peneos nec non Spercheides undae contribuere aliquid iuncosaque litora Boebes; carpsit et Euboica vivax Anthedone gramen, nondum mutato vulgatum corpore Glauci. Et iam nona dies curru pennisque draconum
235	nonaque nox omnes lustrantem viderat agros, cum rediit; neque erant tacti nisi odore dracones, et tamen annosae pellem posuere senectae. constitit adveniens citra limenque foresque et tantum caelo tegitur refugitque viriles
240	contactus, statuitque aras de caespite binas, dexteriore Hecates, ast laeva parte Iuventae. has ubi verbenis silvaque incinxit agresti, haud procul egesta scrobibus tellure duabus sacra facit cultrosque in guttura velleris atri
245	conicit et patulas perfundit sanguine fossas; tum super invergens liquidi carchesia mellis alteraque invergens tepidi carchesia lactis, verba simul fudit terrenaque numina civit umbrarumque rogat rapta cum coniuge regem,
250	ne properent artus anima fraudare senili. Quos ubi placavit precibusque et murmure longo, Aesonis effetum proferri corpus ad auras iussit et in plenos resolutum carmine somnos exanimi similem stratis porrexit in herbis.
255	hinc procul Aesoniden, procul hinc iubet ire ministros et monet arcanis oculos removere profanos. diffugiunt iussi; passis Medea capillis bacchantum ritu flagrantis circuit aras multifidasque faces in fossa sanguinis atra
260	tinguit et infectas geminis accendit in aris terque senem flamma, ter aqua, ter sulphure lustrat. Interea validum posito medicamen aeno fervet et exsultat spumisque tumentibus albet. illic Haemonia radices valle resectas
265	seminaque floresque et sucos incoquit atros; adicit extremo lapides Oriente petitos et quas Oceani refluum mare lavit harenas; addit et exceptas luna pernocte pruinas et strigis infamis ipsis cum carnibus alas
270	inque virum soliti vultus mutare ferinos ambigui prosecta lupi; nec defuit illis squamea Cinyphii tenuis membrana chelydri vivacisque iecur cervi; quibus insuper addit ova caputque novem cornicis saecula passae.
275	his et mille aliis postquam sine nomine rebus propositum instruxit mortali barbara maius, arenti ramo iampridem mitis olivae omnia confudit summisque inmiscuit ima. ecce vetus calido versatus stipes aeno
280	fit viridis primo nec longo tempore frondes induit et subito gravidis oneratur olivis: at quacumque cavo spumas eiecit aeno ignis et in terram guttae cecidere calentes, vernat humus, floresque et mollia pabula surgunt.
285	quae simul ac vidit, stricto Medea recludit ense senis iugulum veteremque exire cruorem passa replet sucis; quos postquam conbibit Aeson aut ore acceptos aut vulnere, barba comaeque canitie posita nigrum rapuere colorem,
290	pulsa fugit macies, abeunt pallorque situsque, adiectoque cavae supplentur corpore rugae, membraque luxuriant: Aeson miratur et olim ante quater denos hunc se reminiscitur annos. Viderat ex alto tanti miracula monstri
295	Liber et admonitus, iuvenes nutricibus annos posse suis reddi, capit hoc a Colchide munus.
	3. Pelias (297-349)
	Neve doli cessent, odium cum coniuge falsum Phasias adsimulat Peliaeque ad limina supplex confugit; atque illam, quoniam gravis ipse senecta est,
300	excipiunt natae; quas tempore callida parvo Colchis amicitiae mendacis imagine cepit, dumque refert inter meritorum maxima demptos Aesonis esse situs atque hac in parte moratur, spes est virginibus Pelia subiecta creatis,
305	arte suum parili revirescere posse parentem, idque petunt pretiumque iubent sine fine pacisci. illa brevi spatio silet et dubitare videtur suspenditque animos ficta gravitate rogantum. mox ubi pollicita est, 'quo sit fiducia maior
310	muneris huius' ait, 'qui vestri maximus aevo est dux gregis inter oves, agnus medicamine fiet.' protinus innumeris effetus laniger annis attrahitur flexo circum cava tempora cornu; cuius ut Haemonio marcentia guttura cultro
315	fodit et exiguo maculavit sanguine ferrum, membra simul pecudis validosque venefica sucos mergit in aere cavo: minuunt ea corporis artus cornuaque exurunt nec non cum cornibus annos, et tener auditur medio balatus aeno:
320	nec mora, balatum mirantibus exsilit agnus lascivitque fuga lactantiaque ubera quaerit. Obstipuere satae Pelia, promissaque postquam exhibuere fidem, tum vero inpensius instant. ter iuga Phoebus equis in Hibero flumine mersis
325	dempserat et quarta radiantia nocte micabant sidera, cum rapido fallax Aeetias igni imponit purum laticem et sine viribus herbas. iamque neci similis resoluto corpore regem et cum rege suo custodes somnus habebat,
330	quem dederant cantus magicaeque potentia linguae; intrarant iussae cum Colchide limina natae ambierantque torum: 'quid nunc dubitatis inertes? stringite' ait 'gladios veteremque haurite crurorem, ut repleam vacuas iuvenali sanguine venas!
335	in manibus vestris vita est aetasque parentis: si pietas ulla est nec spes agitatis inanis, officium praestate patri telisque senectam exigite, et saniem coniecto emittite ferro!' his, ut quaeque pia est, hortatibus inpia prima est
340	et, ne sit scelerata, facit scelus: haud tamen ictus ulla suos spectare potest, oculosque reflectunt, caecaque dant saevis aversae vulnera dextris. ille cruore fluens, cubito tamen adlevat artus, semilacerque toro temptat consurgere, et inter
345	tot medius gladios pallentia bracchia tendens 'quid facitis, gnatae? quid vos in fata parentis armat?' ait: cecidere illis animique manusque; plura locuturo cum verbis guttura Colchis abstulit et calidis laniatum mersit in undis.
	4. Medea auf der Flucht (350-424)
350	Quod nisi pennatis serpentibus isset in auras, non exempta foret poenae: fugit alta superque Pelion umbrosum, Philyreia tecta, superque Othryn et eventu veteris loca nota Cerambi: hic ope nympharum sublatus in aera pennis,
355	cum gravis infuso tellus foret obruta ponto, Deucalioneas effugit inobrutus undas. Aeoliam Pitanen a laeva parte relinquit factaque de saxo longi simulacra draconis Idaeumque nemus, quo nati furta, iuvencum,
360	occuluit Liber falsi sub imagine cervi, quaque pater Corythi parva tumulatus harena est, et quos Maera novo latratu terruit agros, Eurypylique urbem, qua Coae cornua matres gesserunt tum, cum discederet Herculis agmen,
365	Phoebeamque Rhodon et Ialysios Telchinas, quorum oculos ipso vitiantes omnia visu Iuppiter exosus fraternis subdidit undis; transit et antiquae Cartheia moenia Ceae, qua pater Alcidamas placidam de corpore natae
370	miraturus erat nasci potuisse columbam. inde lacus Hyries videt et Cycneia Tempe, quae subitus celebravit olor: nam Phylius illic imperio pueri volucrisque ferumque leonem tradiderat domitos; taurum quoque vincere iussus
375	vicerat et spreto totiens iratus amore praemia poscenti taurum suprema negabat; ille indignatus 'cupies dare' dixit et alto desiluit saxo; cuncti cecidisse putabant: factus olor niveis pendebat in aere pennis;
380	at genetrix Hyrie, servati nescia, flendo delicuit stagnumque suo de nomine fecit. adiacet his Pleuron, in qua trepidantibus alis Ophias effugit natorum vulnera Combe; inde Calaureae Letoidos adspicit arva
385	in volucrem versi cum coniuge conscia regis. dextera Cyllene est, in qua cum matre Menephron concubiturus erat saevarum more ferarum; Cephison procul hinc deflentem fata nepotis respicit in tumidam phocen ab Apolline versi
390	Eumelique domum lugentis in aere natum. Tandem vipereis Ephyren Pirenida pennis contigit: hic aevo veteres mortalia primo corpora vulgarunt pluvialibus edita fungis. sed postquam Colchis arsit nova nupta venenis
395	flagrantemque domum regis mare vidit utrumque, sanguine natorum perfunditur inpius ensis, ultaque se male mater Iasonis effugit arma. hinc Titaniacis ablata draconibus intrat Palladias arces, quae te, iustissima Phene,
400	teque, senex Peripha, pariter videre volantes innixamque novis neptem Polypemonis alis. excipit hanc Aegeus facto damnandus in uno, nec satis hospitium est, thalami quoque foedere iungit.
	5. Theseus und Aegeus (404-452)
	Iamque aderat Theseus, proles ignara parenti,
405	qui virtute sua bimarem pacaverat Isthmon: huius in exitium miscet Medea, quod olim attulerat secum Scythicis aconiton ab oris. illud Echidnaeae memorant e dentibus ortum esse canis: specus est tenebroso caecus hiatu,
410	est via declivis, per quam Tirynthius heros restantem contraque diem radiosque micantes obliquantem oculos nexis adamante catenis Cerberon abstraxit, rabida qui concitus ira inplevit pariter ternis latratibus auras
415	et sparsit virides spumis albentibus agros; has concresse putant nactasque alimenta feracis fecundique soli vires cepisse nocendi; quae quia nascuntur dura vivacia caute, agrestes aconita vocant. ea coniugis astu
420	ipse parens Aegeus nato porrexit ut hosti. sumpserat ignara Theseus data pocula dextra, cum pater in capulo gladii cognovit eburno signa sui generis facinusque excussit ab ore. effugit illa necem nebulis per carmina motis;
425	At genitor, quamquam laetatur sospite nato, attonitus tamen est, ingens discrimine parvo committi potuisse nefas: fovet ignibus aras muneribusque deos inplet, feriuntque secures colla torosa boum vinctorum cornua vittis.
430	nullus Erecthidis fertur celebratior illo inluxisse dies: agitant convivia patres et medium vulgus nec non et carmina vino ingenium faciente canunt: 'te, maxime Theseu, mirata est Marathon Cretaei sanguine tauri,
435	quodque suis securus arat Cromyona colonus, munus opusque tuum est; tellus Epidauria per te clavigeram vidit Vulcani occumbere prolem, vidit et inmitem Cephisias ora Procrusten, Cercyonis letum vidit Cerealis Eleusin.
440	occidit ille Sinis magnis male viribus usus, qui poterat curvare trabes et agebat ab alto ad terram late sparsuras corpora pinus. tutus ad Alcathoen, Lelegeia moenia, limes conposito Scirone patet, sparsisque latronis
445	terra negat sedem, sedem negat ossibus unda; quae iactata diu fertur durasse vetustas in scopulos: scopulis nomen Scironis inhaeret. si titulos annosque tuos numerare velimus, facta prement annos. pro te, fortissime, vota
450	publica suscipimus, Bacchi tibi sumimus haustus.' consonat adsensu populi precibusque faventum regia, nec tota tristis locus ullus in urbe est.
	8. Minos rüstet gegen Athen (453-489)
	Nec tamen (usque adeo nulla est sincera voluptas, sollicitumque aliquid laetis intervenit) Aegeus
455	gaudia percepit nato secura recepto: bella parat Minos; qui quamquam milite, quamquam classe valet, patria tamen est firmissimus ira Androgeique necem iustis ulciscitur armis. ante tamen bello vires adquirit amicas,
460	quaque potens habitus volucri freta classe pererrat: hinc Anaphen sibi iungit et Astypaleia regna, (promissis Anaphen, regna Astypaleia bello); hinc humilem Myconon cretosaque rura Cimoli florentemque thymo Syron planamque Seriphon
465	marmoreamque Paron, quamque inpia prodidit Arne Siphnon et accepto, quod avara poposcerat, auro mutata est in avem, quae nunc quoque diligit aurum, nigra pedes, nigris velata monedula pennis. At non Oliaros Didymeque et Tenos et Andros
470	et Gyaros nitidaeque ferax Peparethos olivae Cnosiacas iuvere rates; latere inde sinistro Oenopiam Minos petit, Aeacideia regna: Oenopiam veteres adpellavere, sed ipse Aeacus Aeginam genetricis nomine dixit.
475	turba ruit tantaeque virum cognoscere famae expetit; occurrunt illi Telamonque minorque quam Telamon Peleus et proles tertia Phocus; ipse quoque egreditur tardus gravitate senili Aeacus et, quae sit veniendi causa, requirit.
480	admonitus patrii luctus suspirat et illi dicta refert rector populorum talia centum: 'arma iuves oro pro gnato sumpta piaeque pars sis militiae; tumulo solacia posco.' huic Asopiades 'petis inrita' dixit 'et urbi
485	non facienda meae; neque enim coniunctior ulla Cecropidis est hac tellus: ea foedera nobis.' tristis abit 'stabunt' que 'tibi tua foedera magno' dixit et utilius bellum putat esse minari quam gerere atque suas ibi praeconsumere vires.
	7. Cephalus bei Aeacus (490-865)
490	classis ab Oenopiis etiamnum Lyctia muris spectari poterat, cum pleno concita velo Attica puppis adest in portusque intrat amicos, quae Cephalum patriaeque simul mandata ferebat. Aeacidae longo iuvenes post tempore visum
495	agnovere tamen Cephalum dextrasque dedere inque patris duxere domum: spectabilis heros et veteris retinens etiamnum pignora formae ingreditur ramumque tenens popularis olivae a dextra laevaque duos aetate minores
500	maior habet, Clyton et Buten, Pallante creatos.
	8. Aegina auf Athens Seite (501-516)
	Postquam congressus primi sua verba tulerunt, Cecropidae Cephalus peragit mandata rogatque auxilium foedusque refert et iura parentum, imperiumque peti totius Achaidos addit.
505	sic ubi mandatam iuvit facundia causam, Aeacus, in capulo sceptri nitente sinistra, 'ne petite auxilium, sed sumite' dixit, 'Athenae, nec dubie vires, quas haec habet insula, vestras ducite, et (o maneat rerum status iste mearum!)
510	robora non desunt; superat mihi miles et hoc est, gratia dis, felix et inexcusabile tempus.' 'immo ita sit' Cephalus, 'crescat tua civibus opto urbs' ait; 'adveniens equidem modo gaudia cepi, cum tam pulchra mihi, tam par aetate iuventus
515	obvia processit; multos tamen inde requiro, quos quondam vidi vestra prius urbe receptus.'
	9. Pest auf Aegina (517-660)
	Aeacus ingemuit tristique ita voce locutus: 'flebile principium melior fortuna secuta est; hanc utinam possem vobis memorare sine illo!
520	ordine nunc repetam, neu longa ambage morer vos, ossa cinisque iacent, memori quos mente requiris, et quota pars illi rerum periere mearum! dira lues ira populis Iunonis iniquae incidit exosae dictas a paelice terras.
525	dum visum mortale malum tantaeque latebat causa nocens cladis, pugnatum est arte medendi: exitium superabat opem, quae victa iacebat. principio caelum spissa caligine terras pressit et ignavos inclusit nubibus aestus;
530	dumque quater iunctis explevit cornibus orbem Luna, quater plenum tenuata retexuit orbem, letiferis calidi spirarunt aestibus austri. constat et in fontis vitium venisse lacusque, miliaque incultos serpentum multa per agros
535	errasse atque suis fluvios temerasse venenis. strage canum primo volucrumque oviumque boumque inque feris subiti deprensa potentia morbi. concidere infelix validos miratur arator inter opus tauros medioque recumbere sulco;
540	lanigeris gregibus balatus dantibus aegros sponte sua lanaeque cadunt et corpora tabent; acer equus quondam magnaeque in pulvere famae degenerat palmas veterumque oblitus honorum ad praesepe gemit leto moriturus inerti.
545	non aper irasci meminit, non fidere cursu cerva nec armentis incurrere fortibus ursi. omnia languor habet: silvisque agrisque viisque corpora foeda iacent, vitiantur odoribus aurae. mira loquar: non illa canes avidaeque volucres,
550	non cani tetigere lupi; dilapsa liquescunt adflatuque nocent et agunt contagia late. 'Pervenit ad miseros damno graviore colonos pestis et in magnae dominatur moenibus urbis. viscera torrentur primo, flammaeque latentis
555	indicium rubor est et ductus anhelitus; igni aspera lingua tumet, tepidisque arentia ventis ora patent, auraeque graves captantur hiatu. non stratum, non ulla pati velamina possunt, nuda sed in terra ponunt praecordia, nec fit
560	corpus humo gelidum, sed humus de corpore fervet. nec moderator adest, inque ipsos saeva medentes erumpit clades, obsuntque auctoribus artes; quo propior quisque est servitque fidelius aegro, in partem leti citius venit, utque salutis
565	spes abiit finemque vident in funere morbi, indulgent animis et nulla, quid utile, cura est: utile enim nihil est. passim positoque pudore fontibus et fluviis puteisque capacibus haerent, nec sitis est exstincta prius quam vita bibendo.
570	inde graves multi nequeunt consurgere et ipsis inmoriuntur aquis, aliquis tamen haurit et illas; tantaque sunt miseris invisi taedia lecti, prosiliunt aut, si prohibent consistere vires, corpora devolvunt in humum fugiuntque penates
575	quisque suos, sua cuique domus funesta videtur, et quia causa latet, locus est in crimine; partim semianimes errare viis, dum stare valebant, adspiceres, flentes alios terraque iacentes lassaque versantes supremo lumina motu;
580	membraque pendentis tendunt ad sidera caeli, hic illic, ubi mors deprenderat, exhalantes. 'Quid mihi tunc animi fuit? an, quod debuit esse, ut vitam odissem et cuperem pars esse meorum? quo se cumque acies oculorum flexerat, illic
585	vulgus erat stratum, veluti cum putria motis poma cadunt ramis agitataque ilice glandes. templa vides contra gradibus sublimia longis: Iuppiter illa tenet. quis non altaribus illis inrita tura dedit? quotiens pro coniuge coniunx,
590	pro gnato genitor dum verba precantia dicit, non exoratis animam finivit in aris, inque manu turis pars inconsumpta reperta est! admoti quotiens templis, dum vota sacerdos concipit et fundit durum inter cornua vinum,
595	haud exspectato ceciderunt vulnere tauri! ipse ego sacra Iovi pro me patriaque tribusque cum facerem natis, mugitus victima diros edidit et subito conlapsa sine ictibus ullis exiguo tinxit subiectos sanguine cultros.
600	exta quoque aegra notas veri monitusque deorum perdiderant: tristes penetrant ad viscera morbi. ante sacros vidi proiecta cadavera postes, ante ipsas, quo mors foret invidiosior, aras. pars animam laqueo claudunt mortisque timorem
605	morte fugant ultroque vocant venientia fata. corpora missa neci nullis de more feruntur funeribus (neque enim capiebant funera portae): aut inhumata premunt terras aut dantur in altos indotata rogos; et iam reverentia nulla est,
610	deque rogis pugnant alienisque ignibus ardent. qui lacriment, desunt, indefletaeque vagantur natorumque patrumque animae iuvenumque senumque, nec locus in tumulos, nec sufficit arbor in ignes. Attonitus tanto miserarum turbine rerum,
615	"Iuppiter o!" dixi, "si te non falsa loquuntur dicta sub amplexus Aeginae Asopidos isse, nec te, magne pater, nostri pudet esse parentem, aut mihi redde meos aut me quoque conde sepulcro!" ille notam fulgore dedit tonitruque secundo.
620	"accipio sintque ista precor felicia mentis signa tuae!" dixi, "quod das mihi, pigneror omen." forte fuit iuxta patulis rarissima ramis sacra Iovi quercus de semine Dodonaeo; hic nos frugilegas adspeximus agmine longo
625	grande onus exiguo formicas ore gerentes rugosoque suum servantes cortice callem; dum numerum miror, "totidem, pater optime," dixi, "tu mihi da cives et inania moenia supple!" intremuit ramisque sonum sine flamine motis
630	alta dedit quercus: pavido mihi membra timore horruerant, stabantque comae; tamen oscula terrae roboribusque dedi, nec me sperare fatebar; sperabam tamen atque animo mea vota fovebam. nox subit, et curis exercita corpora somnus
635	occupat: ante oculos eadem mihi quercus adesse et ramis totidem totidemque animalia ramis ferre suis visa est pariterque tremescere motu graniferumque agmen subiectis spargere in arvis; crescere desubito et maius maiusque videri
640	ac se tollere humo rectoque adsistere trunco et maciem numerumque pedum nigrumque colorem ponere et humanam membris inducere formam. somnus abit: damno vigilans mea visa querorque in superis opis esse nihil; at in aedibus ingens
645	murmur erat, vocesque hominum exaudire videbar iam mihi desuetas; dum suspicor has quoque somni esse, venit Telamon properus foribusque reclusis "speque fideque, pater", dixit "maiora videbis: egredere!" egredior, qualesque in imagine somni
650	visus eram vidisse viros, ex ordine tales adspicio noscoque: adeunt regemque salutant. vota Iovi solvo populisque recentibus urbem partior et vacuos priscis cultoribus agros, Myrmidonasque voco nec origine nomina fraudo.
655	corpora vidisti; mores, quos ante gerebant, nunc quoque habent: parcum genus est patiensque laborum quaesitique tenax et quod quaesita reservet. hi te ad bella pares annis animisque sequentur, cum primum qui te feliciter attulit eurus'
660	(eurus enim attulerat) 'fuerit mutatus in austrum.'
	10. Cephalus und Phocus (661-865)
	Talibus atque aliis longum sermonibus illi inplevere diem; lucis pars ultima mensae est data, nox somnis. iubar aureus extulerat Sol, flabat adhuc eurus redituraque vela tenebat:
665	ad Cephalum Pallante sati, cui grandior aetas, ad regem Cephalus simul et Pallante creati conveniunt, sed adhuc regem sopor altus habebat. excipit Aeacides illos in limine Phocus; nam Telamon fraterque viros ad bella legebant.
670	Phocus in interius spatium pulchrosque recessus
	11. Cephalus und Procris (671-758)
	Cecropidas ducit, cum quis simul ipse resedit. adspicit Aeoliden ignota ex arbore factum ferre manu iaculum, cuius fuit aurea cuspis. pauca prius mediis sermonibus ille locutus
675	'sum nemorum studiosus' ait 'caedisque ferinae; qua tamen e silva teneas hastile recisum, iamdudum dubito: certe si fraxinus esset, fulva colore foret; si cornus, nodus inesset. unde sit, ignoro, sed non formosius isto
680	viderunt oculi telum iaculabile nostri.' excipit Actaeis e fratribus alter et 'usum maiorem specie mirabere' dixit 'in isto. consequitur, quodcumque petit, fortunaque missum non regit, et revolat nullo referente cruentum.'
685	tum vero iuvenis Nereius omnia quaerit, cur sit et unde datum, quis tanti muneris auctor. quae petit, ille refert, sed enim narrare pudori est, qua tulerit mercede; silet tactusque dolore coniugis amissae lacrimis ita fatur obortis:
690	'hoc me, nate dea, (quis possit credere?) telum flere facit facietque diu, si vivere nobis fata diu dederint; hoc me cum coniuge cara perdidit: hoc utinam caruissem munere semper! 'Procris erat, si forte magis pervenit ad aures
695	Orithyia tuas, raptae soror Orithyiae, si faciem moresque velis conferre duarum, dignior ipsa rapi! pater hanc mihi iunxit Erectheus, hanc mihi iunxit amor: felix dicebar eramque; non ita dis visum est, aut nunc quoque forsitan essem.
700	alter agebatur post sacra iugalia mensis, cum me cornigeris tendentem retia cervis vertice de summo semper florentis Hymetti lutea mane videt pulsis Aurora tenebris invitumque rapit. liceat mihi vera referre
705	pace deae: quod sit roseo spectabilis ore, quod teneat lucis, teneat confinia noctis, nectareis quod alatur aquis, ego Procrin amabam; pectore Procris erat, Procris mihi semper in ore. sacra tori coitusque novos thalamosque recentes
710	primaque deserti referebam foedera lecti: mota dea est et "siste tuas, ingrate, querellas; Procrin habe!" dixit, "quod si mea provida mens est, non habuisse voles." meque illi irata remisit. cum redeo mecumque deae memorata retracto,
715	esse metus coepit, ne iura iugalia coniunx non bene servasset: facies aetasque iubebat credere adulterium, prohibebant credere mores; sed tamen afueram, sed et haec erat, unde redibam, criminis exemplum, sed cuncta timemus amantes.
720	quaerere, quod doleam, statuo donisque pudicam sollicitare fidem; favet huic Aurora timori inmutatque meam (videor sensisse) figuram. Palladias ineo non cognoscendus Athenas ingrediorque domum; culpa domus ipsa carebat
725	castaque signa dabat dominoque erat anxia rapto: vix aditus per mille dolos ad Erecthida factus. ut vidi, obstipui meditataque paene reliqui temptamenta fide; male me, quin vera faterer, continui, male, quin, et oportuit, oscula ferrem.
730	tristis erat (sed nulla tamen formosior illa esse potest tristi) desiderioque dolebat coniugis abrepti: tu collige, qualis in illa, Phoce, decor fuerit, quam sic dolor ipse decebat! quid referam, quotiens temptamina nostra pudici
735	reppulerint mores, quotiens "ego" dixerit "uni servor; ubicumque est, uni mea gaudia servo." cui non ista fide satis experientia sano magna foret? non sum contentus et in mea pugno vulnera, dum census dare me pro nocte loquendo
740	muneraque augendo tandem dubitare coegi. exclamo male victor: "adest, mala, fictus adulter! verus eram coniunx! me, perfida, teste teneris." illa nihil; tacito tantummodo victa pudore insidiosa malo cum coniuge limina fugit;
745	offensaque mei genus omne perosa virorum montibus errabat, studiis operata Dianae. tum mihi deserto violentior ignis ad ossa pervenit: orabam veniam et peccasse fatebar et potuisse datis simili succumbere culpae
750	me quoque muneribus, si munera tanta darentur. haec mihi confesso, laesum prius ulta pudorem, redditur et dulces concorditer exigit annos; dat mihi praeterea, tamquam se parva dedisset dona, canem munus; quem cum sua traderet illi
755	Cynthia, "currendo superabit" dixerat "omnes." dat simul et iaculum, manibus quod, cernis, habemus.
	12. Laelaps (757-793)
	muneris alterius quae sit fortuna, requiris? accipe mirandum: novitate movebere facti! 'Carmina Laiades non intellecta priorum
760	solverat ingeniis, et praecipitata iacebat inmemor ambagum vates obscura suarum: protinus Aoniis inmittitur altera Thebis [scilicet alma Themis nec talia linquit inulta!] pestis, et exitio multi pecorumque suoque
765	rurigenae pavere feram; vicina iuventus venimus et latos indagine cinximus agros. illa levi velox superabat retia saltu summaque transibat postarum lina plagarum: copula detrahitur canibus, quas illa sequentes
770	effugit et coetum non segnior alite ludit. poscor et ipse meum consensu Laelapa magno (muneris hoc nomen): iamdudum vincula pugnat exuere ipse sibi colloque morantia tendit. vix bene missus erat, nec iam poteramus, ubi esset,
775	scire; pedum calidus vestigia pulvis habebat, ipse oculis ereptus erat: non ocior illo hasta nec excussae contorto verbere glandes nec Gortyniaco calamus levis exit ab arcu. collis apex medii subiectis inminet arvis:
780	tollor eo capioque novi spectacula cursus, quo modo deprendi, modo se subducere ab ipso vulnere visa fera est; nec limite callida recto in spatiumque fugit, sed decipit ora sequentis et redit in gyrum, ne sit suus inpetus hosti:
785	inminet hic sequiturque parem similisque tenenti non tenet et vanos exercet in aera morsus. ad iaculi vertebar opem; quod dextera librat dum mea, dum digitos amentis addere tempto, lumina deflexi. revocataque rursus eodem
790	rettuleram: medio (mirum) duo marmora campo adspicio; fugere hoc, illud captare putares. scilicet invictos ambo certamine cursus esse deus voluit, si quis deus adfuit illis.'
	13. Tod der Procris (794-865)
	hactenus, et tacuit; 'iaculo quod crimen in ipso est?'
795	Phocus ait; iaculi sic crimina reddidit ille: 'Gaudia principium nostri sunt, Phoce, doloris: illa prius referam. iuvat o meminisse beati temporis, Aeacide, quo primos rite per annos coniuge eram felix, felix erat illa marito.
800	mutua cura duos et amor socialis habebat, nec Iovis illa meo thalamos praeferret amori, nec me quae caperet, non si Venus ipsa veniret, ulla erat; aequales urebant pectora flammae. sole fere radiis feriente cacumina primis
805	venatum in silvas iuvenaliter ire solebam nec mecum famuli nec equi nec naribus acres ire canes nec lina sequi nodosa solebant: tutus eram iaculo; sed cum satiata ferinae dextera caedis erat, repetebam frigus et umbras
810	et quae de gelidis exibat vallibus aura: aura petebatur medio mihi lenis in aestu, auram exspectabam, requies erat illa labori. "aura" (recordor enim), "venias" cantare solebam, "meque iuves intresque sinus, gratissima, nostros,
815	utque facis, relevare velis, quibus urimur, aestus!" forsitan addiderim (sic me mea fata trahebant), blanditias plures et "tu mihi magna voluptas" dicere sim solitus, "tu me reficisque fovesque, tu facis, ut silvas, ut amem loca sola: meoque
820	spiritus iste tuus semper captatur ab ore." vocibus ambiguis deceptam praebuit aurem nescio quis nomenque aurae tam saepe vocatum esse putat nymphae: nympham mihi credit amari. criminis extemplo ficti temerarius index
825	Procrin adit linguaque refert audita susurra. credula res amor est: subito conlapsa dolore, ut mihi narratur, cecidit; longoque refecta tempore se miseram, se fati dixit iniqui deque fide questa est et crimine concita vano,
830	quod nihil est, metuit, metuit sine corpore nomen et dolet infelix veluti de paelice vera. saepe tamen dubitat speratque miserrima falli indiciique fidem negat et, nisi viderit ipsa, damnatura sui non est delicta mariti.
835	postera depulerant Aurorae lumina noctem: egredior silvamque peto victorque per herbas "aura, veni" dixi "nostroque medere labori!" et subito gemitus inter mea verba videbar nescio quos audisse; "veni" tamen "optima!" dicens
840	fronde levem rursus strepitum faciente caduca sum ratus esse feram telumque volatile misi: Procris erat medioque tenens in pectore vulnus "ei mihi" conclamat! vox est ubi cognita fidae coniugis, ad vocem praeceps amensque cucurri.
845	semianimem et sparsas foedantem sanguine vestes et sua (me miserum!) de vulnere dona trahentem invenio corpusque meo mihi carius ulnis mollibus attollo scissaque a pectore veste vulnera saeva ligo conorque inhibere cruorem
850	neu me morte sua sceleratum deserat, oro. viribus illa carens et iam moribunda coegit haec se pauca loqui: "per nostri foedera lecti perque deos supplex oro superosque meosque, per si quid merui de te bene perque manentem
855	nunc quoque, cum pereo, causam mihi mortis amorem, ne thalamis Auram patiare innubere nostris!" dixit, et errorem tum denique nominis esse et sensi et docui. sed quid docuisse iuvabat? labitur, et parvae fugiunt cum sanguine vires,
860	dumque aliquid spectare potest, me spectat et in me infelicem animam nostroque exhalat in ore; sed vultu meliore mori secura videtur.' Flentibus haec lacrimans heros memorabat, et ecce Aeacus ingreditur duplici cum prole novoque
865	milite; quem Cephalus cum fortibus accipit armis.