Liber XV

A. Zingerle, Leipzig 1884

Secutus est Numa, qui sapientiae studio Crotonem profectus de huius urbis origine quaerens inter alia nigros calculos quondam ab Hercule in albos esse commutatos comperit et deinde Pythagoram de perpetuis rerum mutatio­nibus disputantem audivit: de animarum, quam philosophi eius sectae statuebant, post mortem ab aliis ad alios transitione, in qua exponenda ille se temporibus belli Troiani fuisse Euphorbum narravit, de mutatione temporum, rerum caelestium, anni, aetatis humanae, elementorum, terrae, montium, fluviorum, urbium ac regionum, aquarum. Numa postea Romae rex factus civitatem religionibus ac legibus firmavit. Mortuum deinde Egeria uxor deflet ac ne Hippolyti quidem, qui sua ipsi tristissima fata atque in deum Virbium conversionem narrat, consolatione lenita in fontem liquescit: quae res non minus fuit miranda, quam quod Tages e glaeba ortus, Romuli lancea arbor, Cipus cornutus factus est. Deinde urbs gra­vissima pestilentia afflicta est, consultoque Qraculo Aesculapium Epidauro, serpentis forma indutum, in Italiam transtulerunt, qui insulam Tiberis sedem sibi legit pestique finem fecit. Hic tamen deus e peregrina terra adductus est: I. Caesar, post­quam rebus tam praeclare gestis coniuratorum manibus cecidit, in stellam mutatus urbi suae deus est additus.