Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis.
 
 
 

top

Vollständiger lat. u. dt. Text der Aeneis und gegliederte Inhaltsangabe, Bücher I - XII, Eklogen (Bucolica)
Aeneis: Lat.Text I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII
Komp. (Literatur u.a.) I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII
Eklogen: Text und Übers. I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X

Vergil Aeneis

Gegliederte Inhaltsangabe

Liber VII

Landung der Troer im Tiber und Beginn des Krieges

Carolus Ruaeus , Philadelphia MDCCCXXXII p.Ch.n.
Aeneas e Cumano litore ad occidentem provectus, tumulata in Auruncorum litore Caieta nutrice sua praetergressus montem Circaeum, Circes habitatione et veneficiis infamem, ad ostia Tyberis appellitur.  Tunc Latinus illinc Aboriginibus imperabat.  Huic unica erat filia Lavinia, Fanni oracuis destinata externo marito, Amatae tamen matris voluntate promissa Turno Rutulorum regi.  Mittit Aeneas oratores Laurentum, in urbem Latini regiam.  Latinus Aeneam non modo in socium, sed, oraculi memor, in generum admittit.  Interim Iuno, prosperis Troianorum rebus offensa, evocat Alecto ex inferis.  Alecto promum Amatam Latini uxorem ita concitat, ut illa Bacchi sacra simulans filiam abscondat in montibus.  Turnum deinde furiis iisdem agit in bellum;  et Troianos Latinosque invicem committit, occiso per Ascanium cervo, qui Tyrrhei pastoris regii filiae erat in deliciis.  Omnibus bellum frementibus, Latinus unus obstitit;  tamen Iunone ipsa belli portas aperiente, rem fatis permittere cogitur.  Confluunt ad Turnum ex omnibus Italiae partibus auxilia:  Mezentius, eiusque filius Lausus, cum Agyllinus;  Catillus et Coraas, cum Tyburtinus;  Caecullus cum Praenestinis;  &c.
 C.G.Heyne, Lipsiae MDCCC p.Ch.n.

Caietam, nutricem suam, Aeneas sepelit, locumque ipsum ab eius nomine Caietam appellat (1-5). Inde Circes sedem praetervehitur (6-24) secundoque vento ad Tiberis ostia defertur: adversoque flumine subvectus in Laurentem agrum egreditur (25-36).
Digressione de prisci Latii statu et de prodigiis, quibus Troianorum adventus denuntiatus fuerat, facta (37-106), pergit narrare poeta aliud ostentum comesarum mensarum; ubi cum es Ascanii verbis Aeneas cognovisset, eam esse terram fatis sibi debitam; ad Latinum regem, qui eius tractus regnum obtinebat, centum oratres mittit, qui et suo nomine illi munera offerrent, et urbis condendae locum peterent. Interea castra metatur. (107-159)
Latinus legatione benigne audita, praeter postulata Laviniam filiam suam, quam et ex Fauni, patris sui, oraculis et augurum responsis externo viro tradere iubebatur, ultro Aeneae coniugem offert (160-285).
Interim Iuno prosperis Troianorum rebus offensa, Alecto ad disturbandam pacem ab inferis evocat (286-340): quae primum Amatam, Latini uxorem (341-405), deinde ipsum etiam Turnum furiis suis implet (406-474): atque inde ad Troianorum iuventutem conversa, quae tum forte venationi operam dabat, mansuetum illis cervum obicit, Tyrrhi, armentarii regii, liberis inprimis carum; quem cum Ascanius sagitta vulnerasset, rustici, arreptis armis, in Troianos impetum faciunt (475-510). Alecto ex superiore loco classicum canit: cadunt in eo tumultu Almon, Tyrrhi filius natu maximus, et Galesus, agricola regionis totius locupletissimus: qui cum in urbem mortui essen relati, Turnus et Amata regem Latinum ad bellum suscipiendum iniuriamque manu vindicandam exstimulant (341-590). Verum cum ille, et fatorum et foederis nuper cum Troianis initi memor, adduci non posset, ut illis bellum indiceret, Iuno ipsa Belli portas aperit (591-640). Turni auspicio ad bellum sequitur Mezentius una cum Lauso filio (623-654): item Aventinus, Herculis ex Rhea filius (655-669): Catillus et Coras Tiburtini, fratres (670-677): Camilla e Volscorum gente, mulier fortissima (678-686): aliique complures, quorum inde a v. 687 ad finem libri recensus factus est (687-817).

1-36 Caietam, nutricem suam, Aeneas sepelit, locumque ipsum ab eius nomine Caietam appellat (1-5). Inde Circes sedem praetervehitur (6-24) secundoque vento ad Tiberis ostia defertur: adversoque flumine subvectus in Laurentem agrum egreditur ( 25-36).
Fahrt zur Tibermündung
1-5 Caieta
6-24 Vorbeifahrt an Circes Wohnsitz
25-36 Fahrt in die Tibermündung bis zum "ager Laurens"
37-147 Digressione de prisci Latii statu et de prodigiis, quibus Troianorum adventus denuntiatus fuerat, facta (37-106), pergit narrare poeta aliud ostentum comesarum mensarum; ubi cum es Ascanii verbis Aeneas cognovisset, eam esse terram fatis sibi debitam; ad Latinum regem, qui eius tractus regnum obtinebat, centum oratres mittit, qui et suo nomine illi munera offerrent, et urbis condendae locum peterent. Interea castra metatur. (107-159)
37-45 "Zweites Proömium" an Erato
45-58 Geschichte von Latium (König Latinus, seine Tochter Lavinia, und Gattin Amata, der Rutulerkönig Turnus aus Ardea). Amata möchte ihre Tochter Lavinia entgegen den Vorzeichen Turnus zur Frau geben.
59-106 Faunus prohezeit Latinus einen Schwiegersohn aus der Fremde ("externus gener"); Vorzeichen der Krieg
107-147 Erfüllung des Tischorakels (der Celaeno aus dem 3. Buch)
148-285 Latinus legatione benigne audita, praeter postulata Laviniam filiam suam, quam et ex Fauni, patris sui, oraculis et augurum responsis externo viro tradere iubebatur, ultro Aeneae coniugem offert.
148-285 Aeneas schickt unter Ilioneus eine Gesandtschaft zu Latinus. Sie wird freundlich aufgenommen. Landzuweisung, Angebot der Hochzeit mit Lavinia. 
148-159 Entsendung
160-169 Empfang im Palast des Latinus
170-191 Beschreibung des Palasttempels
192-211 Freundliche Begrüßung der Trojaner, weil ihr Vorfahr Dardanus aus Italien stammt (vgl. das Orakel von Delos).
212-248 Das Anliegen der Troianer und Bitte um Land
249-285 Latinus bietet zusätzlich die Hand seiner Tochter 
286-817
Iuno und Alecto.
Krieg
Interim Iuno prosperis Troianorum rebus offensa, Alecto ad disturbandam pacem ab inferis evocat (286-340): quae primum Amatam, Latini uxorem (341-405), deinde ipsum etiam Turnum furiis suis implet (406-474): atque inde ad Troianorum iuventutem conversa, quae tum forte venationi operam dabat, mansuetum illis cervum obicit, Tyrrhi, armentarii regii, liberis inprimis carum; quem cum Ascanius sagitta vulnerasset, rustici, arreptis armis, in Troianos impetum faciunt (475-510). Alecto ex superiore loco classicum canit: cadunt in eo tumultu Almon, Tyrrhi filius natu maximus, et Galesus, agricola regionis totius locupletissimus: qui cum in urbem mortui essen relati, Turnus et Amata regem Latinum ad bellum suscipiendum iniuriamque manu vindicandam exstimulant (341-590). Verum cum ille, et fatorum et foederis nuper cum Troianis initi memor, adduci non posset, ut illis bellum indiceret, Iuno ipsa Belli portas aperit (591-640). Turni auspicio ad bellum sequitur Mezentius una cum Lauso filio (623-654): item Aventinus, Herculis ex Rhea filius (655-669): Catillus et Coras Tiburtini, fratres (670-677): Camilla e Volscorum gente, mulier fortissima (678-686): aliique complures, quorum inde a v. 687 ad finem libri recensus factus est (687-817).
286-322 Iunos Monolog: Sie ist erzürnt, will die Ehe  des Aeneas mit Lavinia hintertreiben und Krieg ausbrechen lassen
323-539 Iuno ruft dazu aus der Unterwelt Allecto zu Hilfe
323-340 Allecto
341-405 Allecto erregt Amata zu wildem Zorn und Raserei
406-474 Dann zwingt sie Turnus gegen seinen ursprünglichen Willen zu den Waffen. Kampfaufruf des Turnus. 
475-539 Allecto bringt auch die Hunde des Ascanius zur Raserei. Der erlegt den zahmen Hirsch, der der Tochter eines Hirten gehört; die Hirten empören sich und fangen gegen die Troianer einen verlustreichen Kampf an. 
540-551 Allecto meldet Iuno ihren Erfolg 
552-571 und entlässt Allecto in die Unterwelt
572-600 Krieg
572-585 Iuno bringt die empörten Hirten mit den Opfern vor Latinus in die Stadt. Turnus ist anwesend
586-600 Latinus kann sich dem Druck der Amata und des Turnus nicht widersetzen. Der Krieg bricht aus: Latinus kündigt seinen Ausgang an
601-622 Iuno öffnet, als Latinus sich weigert, eigenhändig die Pforten des Krieges
623-640 Ganz Ausonien greift zu den Waffen
641-817 Der Heldenkatalog (Italikerkatalog): 
Sententiae excerptae:
Lat. zu "Verg" und "Aen.7,"
1029
Flectere si nequeo superos, Acherontem movebo.
Wenn ich die Götter im Himmel nicht erweichen kann, werde ich die Hölle in Bewegung setzen.
Verg.Aen.7,312


Literatur:
zu "Verg" und "Aen.7,"
3543
Albrecht, Michael von
Vergil. Bucolica, Georgica, Aeneis. Eine Einführung.
Heidelberg (Winter, Heidelberger Studienhefte zur Altertumswissenschaft) 2006, 2/2007

3743
Boas, H.
Aeneas' arrival in Latium... (zu Aen. 7,1-135)
Amsterdam 1938

3875
Buchheit, V.
Deutung des Latinus in Buch 7 (Aen.7)
in: Verg.üb.d.Sendung.., Heidelberg 1963

3649
Büchner, K.
P.Vergilius Maro. Der Dichter der Römer
Stuttgart, 3/1961 (SD aus der RE)

3654
Fraenkel, E.
Some Aspects to the Structure of Aeneid VII
in: JRS 35/1945, 1ff.

3744
Horsfall, N.
Virgil, Aeneid 7
Leiden 2000

3538
Klingner, Friedrich
Virgil. Bucolica, Georgica, Aeneis
Zürich, Stuttgart (Artemis) 1967

3691
Merguet,H.
Lexicon zu Vergilius
Leipzig 1912; ND: Darmstadt 1961

3568
Vergil / Conington, Nettleship
Vergil (Publius Vergilius Maro): The Works of Virgil. With a Commentary by John Conington and Henry Nettleship. I-III.
London 3/1883-5/1898 (Ndr.: Hildesheim, Olms, 1963)

3569
Vergil / Forbiger
P.Vergili Maronis opera. ad optimorum librorum fidem edidit perpetua et aliorum et sua adnotatione illustravit... Albertus Forbiger. Pars I: Bucolica et Georgica - ParsII: Aeneis I-VI Pars III: Aeneis VII-XII, carmina minora, dissertatio de Vergili vita et.. Indices.
Leipzig (Hinrichs) 4,1872-1875

3570
Vergil / Heyne
P.Vergilii Maronis Opera, in tironum gratiam perpetua annotatione novis curis illustrata a Chr. Gottl. Heyne. Tomus I: P.Vergilii Maronis vita. Eclogen, Georgica, Aeneis I-IV. - Tomus II. Aeneis V-XII. Indices
Leipzig (Caspar Fritsch) 3,1800

3537
Vergil / Osiander, Hertzberg
Die Gedichte des Publius Virgilius Maro:
  1. Die Idyllen und das Gedicht vom Landbau, übers. v. C.U.v.Osiander;
  2. Kleinere Gedichte, welche dem Virgil ugeschrieben werden, übers. v. W.Hertzberg;
  3. Die Aeneide, übers. v. W.Hertzberg
Stuttgart, Metzler, 1853


Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
bottom© 2000 - 2024 /Lat/verg_komp/verg_aen07.php - Letzte Aktualisierung: 28.12.2020 - 21:36