Nos personalia non concoquimus. Nostri consocii (Google, Affilinet) suas vias sequuntur: Google, ut intentionaliter te proprium compellet, modo ac ratione conquirit, quae sint tibi cordi. Uterque consocius crustulis memorialibus utitur. Concedis, si legere pergis.
 
 
 

Apollodoros 2,4,4,1 - 2,4,12,2

Perseus eilte mit Danae und Andromeda nach Argos, um Akrisios zu sehen. 

 
sagsin.jpg (1095 Byte) sagdex.jpg (1082 Byte)
 

Perseus und Andromeda

(2,4,4,1) Περσεὺς δὲ μετὰ Δανάης καὶ Ἀνδρομέδας ἔσπευδεν εἰς Ἅργος, ἵνα Ἀκρίσιον θεάσηται. ὁ δὲ [τοῦτο μαθὼν καὶ] δεδοικὼς τὸν χρησμόν, ἀπολιπὼν Ἅργος εἰς τὴν Πελασγιῶτιν ἐχώρησε γῆν. (2,4,4,2) Τευταμίδου δὲ τοῦ Λαρισαίων βασιλέως ἐπὶ κατοιχομένῳ τῷ πατρὶ διατιθέντος γυμνικὸν ἀγῶνα, παρεγένετο καὶ ὁ Περσεὺς ἀγωνίσασθαι θέλων, ἀγωνιζόμενος δὲ πένταθλον, τὸν δίσκον ἐπὶ τὸν Ἀκρισίου πόδα βαλὼν παραχρῆμα ἀπέκτεινεν αὐτόν. (2,47) Perseus eilte mit Danae und Andromeda nach Argos, um Akrisios zu sehen. Der [erfuhr es und] verließ aus Angst vor dem Orakel Argos. Er ging ins Pelasgerland. Als Teuthamides, der König von Larisa, für seinen verschiedenen Vater einen sportlichen Wettkampf veranstaltete,  kam auch Peleus, um mitzukämpfen. Beim Fünfkampf traf er mit dem Diskos Akrisios am Fuß und tötete ihn so auf der Stelle. 
(2,4,4,3) αἰσθόμενος δὲ τὸν χρησμὸν τετελειωμένον τὸν μὲν Ἀκρίσιον ἔξω τῆς πόλεως ἔθαψεν, αἰσχυνόμενος δὲ εἰς Ἅργος ἐπανελθεῖν ἐπὶ τὸν κλῆρον τοῦ δι' αὐτοῦ τετελευτηκότος, παραγενόμενος εἰς Τίρυνθα πρὸς τὸν Προίτου παῖδα Μεγαπένθην ἠλλάξατο, τούτῳ τε τὸ Ἅργος ἐνεχείρισε. (2,4,4,4) καὶ Μεγαπένθης μὲν ἐβασίλευσεν Ἀργείων, Περσεὺς δὲ Τίρυνθος, προστειχίσας Μίδειαν καὶ Μυκήνας. (2,4,5,1) ἐγένοντο δὲ ἐξ Ἀνδρομέδας παῖδες αὐτῷ, πρὶν μὲν ἐλθεῖν εἰς τὴν Ἑλλάδα Πέρσης, ὃν παρὰ Κηφεῖ κατέλιπεν [ἀπὸ τούτου δὲ τοὺς Περσῶν βασιλέας λέγεται γενέσθαι], ἐν Μυκήναις δὲ Ἀλκαῖος καὶ Σθένελος καὶ Ἕλειος Μήστωρ τε καὶ Ἠλεκτρύων, καὶ θυγάτηρ Γοργοφόνη, ἣν Περιήρης ἔγημεν. (2,48) Er sah, dass sich das Orakel erfüllt hatte, und bestattete Akrisios außerhalb der Stadt. Weil er sich schämte in Argos das Erbe dessen anzutreten, der durch ihn umgekommen war, begab er sich nach Tiryns und tauschte mit Megapenthes, dem Sohn des Proitos. Er überließ ihm Argos. Der übernahm die Herrschaft in Argos, Perseus aber über Tiryns. Zusätzlich befestigte er Mideia und Mykene. (2,49) Von Andromeda bekam er Kinder: Perses, bevor er nach Griechenland ging. Ihn ließ er bei Kepheus zurück. [Von ihm sollen die Könige der Perser abstammen.] In Mykene aber Alkaios, Sthenelos, Eleios, Mestor, Elektryon; als Tochter Gorgophone, die Perieres heiratete. 
(2,4,5,2) ἐκ μὲν οὖν Ἀλκαίου καὶ Ἀστυδαμείας τῆς Πέλοπος, ὡς δὲ ἔνιοι λέγουσι Λαονόμης τῆς Γουνέως, ὡς δὲ ἄλλοι πάλιν ῾Ιππονόμης τῆς Μενοικέως, Ἀμφιτρύων ἐγένετο καὶ θυγάτηρ Ἀναξώ, ἐκ δὲ Μήστορος καὶ Λυσιδίκης τῆς Πέλοπος Ἱπποθόη. ταύτην ἁρπάσας Ποσειδῶν καὶ κομίσας ἐπὶ τὰς Ἐχινάδας νήσους μίγνυται, καὶ γεννᾷ Τάφιον, ὃς ᾤκισε Τάφον καὶ τοὺς λαοὺς Τηλεβόας ἐκάλεσεν, ὅτι τηλοῦ τῆς πατρίδος ἔβη. (2,4,5,3) ἐκ Ταφίου δὲ παῖς Πτερέλαος ἐγένετο· τοῦτον ἀθάνατον ἐποίησε Ποσειδῶν, ἐν τῇ κεφαλῇ χρυσῆν ἐνθεὶς τρίχα. Πτερελάῳ δὲ ἐγένοντο παῖδες Χρομίος Τύραννος Ἀντίοχος Χερσιδάμας Μήστωρ Εὐήρης. (2,50) Von Alkaios und Astydameia, der Tochter des Pelops, nach einigen von Laonome, der Tochter des Guneus, nach anderen wieder von Hipponome, der Tochter des Menoikeus, stammen Amphityon und als Tochter Anaxo. Von Mestor und Lysidike, der Tochter des Pelops stammt Hippothoe. Die entführt Poseidon auf die Echinaden, verbindet sich mit ihr und zeugt Taphios, der Taphos besiedelte und die Bevölkerung Teleboer ("Weitrufer"), weil er weit von seiner Heimat weggegangen war. (2,51) Von Taphios stammt als Sohn Pterelaos. Ihn machte Poseidon unsterblich. Sein Haupt bedachte er mit goldenem Haar. Die Söhne des Pterelaos sind Chromios, Tyrannos, Antiochos, Chersidamas, Mestor und Eueres.
(2,4,5,4) Ἠλεκτρύων δὲ γήμας τὴν Ἀλκαίου θυγατέρα Ἀναξώ, ἐγέννησε θυγατέρα μὲν Ἀλκμήνην, παῖδας δὲ [Στρατοβάτην] Γοργοφόνον Φυλόνομον Κελαινέα Ἀμφίμαχον Λυσίνομον Χειρίμαχον Ἀνάκτορα Ἀρχέλαον, μετὰ δὲ τούτους καὶ νόθον ἐκ Φρυγίας γυναικὸς Μιδείας Λικύμνιον. (2,52) Elektryon heiratete Anaxo, die Tochter des Alkaios und zeugte als Tochter Alkmene und als Söhne [Stratobates], Gorgophonos, Phylonomos, Kelaineus, Amphimachos, Lysinomos, Ceirimachos, Anaktor und Archelaos; nach ihnen noch außerehelich von Mideia, einer Frau aus Phrygien, Likymnios.
(2,4,5,5) Σθενέλου δὲ καὶ Νικίππης τῆς Πέλοπος Ἀλκυόνη καὶ Μέδουσα, ὕστερον δὲ καὶ Εὐρυσθεὺς ἐγένετο, ὃς καὶ Μυκηνῶν ἐβασίλευσεν. ὅτε γὰρ Ἡρακλῆς ἔμελλε γεννᾶσθαι, Ζεὺς ἐν θεοῖς ἔφη τὸν ἀπὸ Περσέως γεννηθησόμενον τότε βασιλεύσειν Μυκηνῶν, Ἥρα δὲ διὰ ζῆλον Εἰλειθυίας ἔπεισε τὸν μὲν Ἀλκμήνης τόκον ἐπισχεῖν, Εὐρυσθέα δὲ τὸν Σθενέλου παρεσκεύασε γεννηθῆναι ἑπταμηνιαῖον ὄντα. (2,53) Von Sthenelos und Nikippe, der Tochter des Pelops stammen Alkyone und Medusa, später auch Eurystheus, der auch in Mykene König wurde. Denn als Herakles geboren werden sollte, sagte Zeus unter den Göttern, wer als Nachkomme des Perseus geboren werde, werde anschließend über Mykene herrschen. Hera überredete aus Eifersucht Eileithyia, die Niederkunft der Alkmene anzuhalten, Eurystheus aber, den Sohn des Sthenelos ließ sie nach sieben Monaten zur Welt kommen. 
(2,4,6,1) Ἠλεκτρύονος δὲ βασιλεύοντος Μυκηνῶν, μετὰ Ταφίου οἱ Πτερελάου παῖδες ἐλθόντες τὴν Μήστορος ἀρχὴν τοῦ μητροπάτορος ἀπῄτουν, καὶ μὴ προσέχοντος Ἠλεκτρύονος ἀπήλαυνον τὰς βόας· ἀμυνομένων δὲ τῶν Ἠλεκτρύονος παίδων, ἐκ προκλήσεως ἀλλήλους ἀπέκτειναν. (2,4,6,2) ἐσώθη δὲ τῶν Ἠλεκτρύονος παίδων Λικύμνιος ἔτι νέος ὑπάρχων, τῶν δὲ Πτερελάου Εὐήρης, ὃς καὶ τὰς ναῦς ἐφύλασσε. τῶν δὲ Ταφίων οἱ διαφυγόντες ἀπέπλευσαν τὰς ἐλαθείσας βόας ἑλόντες, καὶ παρέθεντο τῷ βασιλεῖ τῶν Ἠλείων Πολυξένῳ· Ἀμφιτρύων δὲ παρὰ Πολυξένου λυτρωσάμενος αὐτὰς ἤγαγεν εἰς Μυκήνας. (2,4,6,3) ὁ δὲ Ἠλεκτρύων τὸν τῶν παίδων θάνατον βουλόμενος ἐκδικῆσαι, παραδοὺς τὴν βασιλείαν Ἀμφιτρύωνι καὶ τὴν θυγατέρα Ἀλκμήνην, ἐξορκίσας ἵνα μέχρι τῆς ἐπανόδου παρθένον αὐτὴν φυλάξῃ, στρατεύειν ἐπὶ Τηλεβόας διενοεῖτο. (2,54) Als Elektryon König über Mykene war kamen die Söhne des Pterelaos mit Taphios und forderten die Herrschaft ihres Großvaters mütterlicherseits. Als Elektryon nicht darauf einging, trieben sie seine Rinder weg. Als die Söhne des Elektryon zu Hilfe kamen, forderten sie sich heraus und töteten sich gegenseitig. Von den Söhnen des Elektryon wurde Likymnios gerettet, der noch jung war, von denen des Pterelaos Eueres, der die Schiffe bewachte. (2,55) Die Taphier, die entkommen waren, segelten mit den erbeuteten Rindern fort und stellten sie bei Polyxenos, dem König von Elis, ein. Amphitryon kaufte sie bei Polyxenos frei und brachte sie nach Mykene. Weil Elektryon den Tod seiner Söhne rächen wollte, übergab er die Macht  und seine Tochter an Amphitryon. Er ließ ihn schwören, bis zu seiner Rückkehr ihre Jungfräulichkeit zu wahren, und wollte seinen Feldzug gegen die Teleboer planen.
(2,4,6,4) ἀπολαμβάνοντος δὲ αὐτοῦ τὰς βόας, μιᾶς ἐκθορούσης Ἀμφιτρύων ἐπ' αὐτὴν ἀφῆκεν ὃ μετὰ χεῖρας εἶχε ῥόπαλον, τὸ δὲ ἀποκρουσθὲν ἀπὸ τῶν κεράτων εἰς τὴν Ἠλεκτρύονος κεφαλὴν ἐλθὸν ἀπέκτεινεν αὐτόν. (2,4,6,5) ὅθεν λαβὼν ταύτην τὴν πρόφασιν Σθένελος παντὸς Ἄργους ἐξέβαλεν Ἀμφιτρύωνα, καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν Μυκηνῶν καὶ τῆς Τίρυνθος αὐτὸς κατέσχε· τὴν δὲ Μίδειαν, μεταπεμψάμενος τοὺς Πέλοπος παῖδας Ἀτρέα καὶ Θυέστην, παρέθετο τούτοις. (2,56) Als Amphitryon die Rinder entgegennahm sprang einers aus der Reihe. Er warf nach ihm die Keule, die er in der Hand hatte. Die prallte aber an den Hörnern ab, flog Alektryon an den Kopf und tötete ihn. Das nahm Sthenelos zum Vorwand, warf Amphitryon aus ganz Argos und übernahm selbst die Herrschaft über Mykene und Tiryns. Mideia aber gab er an Atreus und Thyestes weiter, die Söhne des Pelops, die er hatte kommen lassen.
(2,4,6,6) Ἀμφιτρύων δὲ σὺν ᾿Αλκμήνῃ καὶ Λικυμνίῳ παραγενόμενος ἐπὶ Θήβας ὑπὸ Κρέοντος ἡγνίσθη, καὶ δίδωσι τὴν ἀδελφὴν Περιμήδην Λικυμνίῳ. λεγούσης δὲ Ἀλκμήνης γαμηθήσεσθαι αὐτῷ τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς ἐκδικήσαντι τὸν θάνατον, ὑποσχόμενος ἐπὶ Τηλεβόας στρατεύει Ἀμφιτρύων, καὶ παρεκάλει συλλαβέσθαι Κρέοντα. (2,4,6,7) ὁ δὲ ἔφη στρατεύσειν, ἐὰν πρότερον ἐκεῖνος τὴν Καδμείαν τῆς ἀλώπεκος ἀπαλλάξῃ· ἔφθειρε γὰρ τὴν Καδμείαν ἀλώπηξ θηρίον. ὑποστάντος δὲ ὅμως εἱμαρμένον ἦν αὐτὴν μηδέ τινα καταλαβεῖν. (2,4,7,1) ἀδικουμένης δὲ τῆς χώρας, ἕνα τῶν ἀστῶν παῖδα οἱ Θηβαῖοι κατὰ μῆνα προετίθεσαν αὐτῇ, πολλοὺς ἁρπαξούσῃ, τοῦτ' εἰ μὴ γένοιτο. (2,4,7,2) ἀπαλλαγεὶς οὖν Ἀμφιτρύων εἰς Ἀθήνας πρὸς Κέφαλον τὸν Δηιονέως, συνέπειθεν ἐπὶ μέρει τῶν ἀπὸ Τηλεβοῶν λαφύρων ἄγειν ἐπὶ τὴν θήραν τὸν κύνα, ὃν Πρόκρις ἤγαγεν ἐκ Κρήτης παρὰ Μίνωος λαβοῦσα· ἦν δὲ καὶ τούτῳ πεπρωμένον πᾶν, ὅ τι ἂν διώκῃ, λαμβάνειν. διωκομένης οὖν ὑπὸ τοῦ κυνὸς τῆς ἀλώπεκος, Ζεὺς ἀμφοτέρους λίθους ἐποίησεν. (2,4,7,3) Ἀμφιτρύων δὲ ἔχων ἐκ μὲν Θορικοῦ τῆς Ἀττικῆς Κέφαλον συμμαχοῦντα, ἐκ δὲ Φωκέων Πανοπέα, ἐκ δὲ Ἕλους τῆς Ἀργείας Ἕλειον τὸν Περσέως, ἐκ δὲ Θηβῶν Κρέοντα, τὰς τῶν Ταφίων νήσους ἐπόρθει. (2,57) Amphitryon begab sich mit Alkmene und Likymnios nach Theben und wurde von Kreon entsühnt. Seine Schwester Perimede gibt er Likymnios. Als Alkmene sagte, sie werde ihn heiraten, wenn er den Tod ihrer Brüder räche, sagt es Amphitryon zu und zieht gegen die Teleboer. Kreon ruft er dazu auf mitzuhelfen. Der sagte, er werde mitziehen, wenn jener zuvor die Kadmeia von dem Fuchs befreit hätte. Denn die Kadmeia verwüstete ein wilder Fuchs. Obwohl mancher ihm entgegentrat, war es gleichsam vom Schicksal vergönnt, dass keiner ihn zu packen bekam. (2,58) Als er dem Land übel mitspielte, opferten ihm die Thebaner monatlich einen jungen Mitbürger. Andernfalls hätte er viele gerissen. Amphitryon begab sich nun nach Athen zu Kephalos, dem Sohn des Deioneus. Er überredete ihn für einen Teil der Beute von den Teleboern den Hund, den Prokris von Minos bekommen und aus Kreta mitgebracht hatte, zur Jagd zu bringen. Auch dem war vom Schicksal bestimmt, alles, was er verfolge, zu packen. (2,59) Als der Fuchs nun vom Hund verfolgt wurde, machte Zeus beide zu Stein. Amphitryon verwüstete die Inseln der Taphier mit Kephalos als Bundesgenossen aus Thorikos in Attika, mit Panopeus aus Phokis, mit Eleios, dem Sohn des Perseus, aus Helos im Argiverland und mit Kreon aus Theben.
(2,4,7,4) ἄχρι μὲν οὖν ἔζη Πτερέλαος, οὐκ ἐδύνατο τὴν Τάφον ἑλεῖν· ὡς δὲ ἡ Πτερελάου θυγάτηρ Κομαιθὼ ἐρασθεῖσα Ἀμφιτρύωνος τὴν χρυσῆν τρίχα τοῦ πατρὸς ἐκ τῆς κεφαλῆς ἐξείλετο, Πτερελάου τελευτήσαντος ἐχειρώσατο τὰς νήσους ἁπάσας. (2,4,7,5) τὴν μὲν οὖν Κομαιθὼ κτείνει Ἀμφιτρύων καὶ τὴν λείαν ἔχων εἰς Θήβας ἔπλει, καὶ τὰς νήσους Ἑλείῳ καὶ Κεφάλῳ δίδωσι. κἀκεῖνοι πόλεις αὐτῶν ἐπωνύμους κτίσαντες κατῴκησαν. (2,60) Solange nun Pterelaos lebte, konnte er Taphos nicht nehmen. Weil sich aber Pterelaos' Tochter Komaitho in Amphitryon verliebte, nahm sie ihrem Vater das goldene Haar vom Kopf. Der starb und Amphitryon konnte sich alle Inseln unterwerfen. Dann tötete Amphitryon Koimatho und segelte mit der Beute nach Theben. Die Inseln überlässt er Heleios und Kephalos, und jene gründeten und besiedelten gleichnamige Städte
(2,4,8,1) πρὸ τοῦ δὲ Ἀμφιτρύωνα παραγενέσθαι εἰς Θήβας Ζεύς, διὰ νυκτὸς ἐλθὼν καὶ τὴν μίαν τριπλασιάσας νύκτα, ὅμοιος Ἀμφιτρύωνι γενόμενος Ἀλκμήνῃ συνευνάσθη καὶ τὰ γενόμενα περὶ Τηλεβοῶν διηγήσατο. (2,4,8,2) Ἀμφιτρύων δὲ παραγενόμενος, ὡς οὐχ ἑώρα φιλοφρονουμένην πρὸς αὐτὸν τὴν γυναῖκα, ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν· εἰπούσης δὲ ὅτι τῇ προτέρᾳ νυκτὶ παραγενόμενος αὐτῇ συγκεκοίμηται, μανθάνει παρὰ Τειρεσίου τὴν γενομένην τοῦ Διὸς συνουσίαν. (2,4,8,3) Ἀλκμήνη δὲ δύο ἐγέννησε παῖδας, Διὶ μὲν Ἡρακλέα, μιᾷ νυκτὶ πρεσβύτερον, Ἀμφιτρύωνι δὲ Ἰφικλέα. (2,61) Bevor Amphitryon nach Theben gelangte, kam Zeus nachts in Amphitryons Gestalt, machte die eine Nacht dreimal so lang  und schlief bei Alkmene. Dabei erzählte er, was sich bei den Teleboern zugetragen hatte. Als Amphitryon kam und sah, dass ihm seine Frau nicht geneigt war, fragte er sie nach dem Grund. Als sie ihm erzählt, dass er in der vorherigen Nacht da gewesen sei und mit ihr geschlafen habe, erfährt er von Teiresias, dass Zeus ihr beigewohnt habe. Alkmene gebiert zwei Kinder: dem Zeus Herakles und um eine Nacht jünger dem Amphitryon Iphikles
τοῦ δὲ παιδὸς ὄντος ὀκταμηνιαίου δύο δράκοντας ὑπερμεγέθεις Ἥρα ἐπὶ τὴν εὐνὴν ἔπεμψε, διαφθαρῆναι τὸ βρέφος θέλουσα. ἐπιβοωμένης δὲ Ἀλκμήνης Ἀμφιτρύωνα, Ἡρακλῆς διαναστὰς ἄγχων ἑκατέραις ταῖς χερσὶν αὐτοὺς διέφθειρε. (2,4,8,4) Φερεκύδης δέ φησιν Ἀμφιτρύωνα, βουλόμενον μαθεῖν ὁπότερος ἦν τῶν παίδων ἐκείνου, τοὺς δράκοντας εἰς τὴν εὐνὴν ἐμβαλεῖν, καὶ τοῦ μὲν Ἰφικλέους φυγόντος τοῦ δὲ Ἡρακλέους ὑποστάντος μαθεῖν ὡς Ἰφικλῆς ἐξ αὐτοῦ γεγέννηται. (2,62) Als Herakles acht Monate alt war, schickte Hera, weil sie das Kind töten wollte, zwei übergroße Schlangen zu seinem Bett.  Alkmene rief laut nach Amphotryon, doch Herakles richtete sich auf drückte mit beiden Händen zu und erwürgte sie. Pherekydes aber behauptet, Amphitryon habe feststellen wollen, welches der beiden Kinder von jenem stamme, und habe deswegen die beiden Schlangen in das Bett gelegt. Daran dass Herakles sich wehrte, Iphikles aber sich davonmachte, habe er erkannt, dass Iphikles von ihm stammte.
(2,4,9,1) ἐδιδάχθη δὲ Ἡρακλῆς ἁρματηλατεῖν μὲν ὑπὸ Ἀμφιτρύωνος, παλαίειν δὲ ὑπὸ Αὐτολύκου, τοξεύειν δὲ ὑπὸ Εὐρύτου, ὁπλομαχεῖν δὲ ὑπὸ Κάστορος, κιθαρῳδεῖν δὲ ὑπὸ Λίνου. (2,4,9,2) οὗτος δὲ ἦν ἀδελφὸς Ὀρφέως· ἀφικόμενος δὲ εἰς Θήβας καὶ Θηβαῖος γενόμενος ὑπὸ Ἡρακλέους τῇ κιθάρᾳ πληγεὶς ἀπέθανεν· ἐπιπλήξαντα γὰρ αὐτὸν ὀργισθεὶς ἀπέκτεινε. δίκην δὲ ἐπαγόντων τινῶν αὐτῷ φόνου, παρανέγνω νόμον Ῥαδαμάνθυος λέγοντος, ὃς ἂν ἀμύνηται τὸν χειρῶν ἀδίκων κατάρξαντα, ἀθῷον εἶναι, καὶ οὕτως ἀπελύθη. (2,4,9,3) δείσας δὲ Ἀμφιτρύων μὴ πάλιν τι ποιήσῃ τοιοῦτον, ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τὰ βουφόρβια. κἀκεῖ τρεφόμενος μεγέθει τε καὶ ῥώμῃ πάντων διήνεγκεν. (2,4,9,4) ἦν δὲ καὶ θεωρηθεὶς φανερὸς, ὅτι Διὸς παῖς ἦν· τετραπηχυαῖον μὲν γὰρ εἶχε τὸ σῶμα, πυρὸς δ' ἐξ ὀμμάτων ἔλαμπεν αἴγλην. οὐκ ἠστόχει δὲ οὔτε τοξεύων οὔτε ἀκοντίζων. (2,63) Den Wagen zu lenken lernte Herakles von Amphitryon, ringen von Autolykos, Bogenschießen von Eurytos, Waffenkampf von Kastor, Leierspielen von Linos. Der war ein Bruder von Orpheus. Als er nach Theben gekommen und Thebaner geworden war, erschlug ihn Herakles mit seiner Leier. Er tötete ihn im Zorn, weil er ihn gezüchtigt hatte. Als ihn einige wegen Mord anklagten, (2,64) zog er das Gesetz des Rhadamanthys heran, das besagt, dass der unschuldig sei, der sich gegen den wehrt der mit ungerechter Gewaltanwendung anfängt. So wurde er freigesprochen. Weil Amphitryon fürchtete, dass er noch einmal so etwas mache, schickte er ihn auf die Rinderweide. Dort wuchs er heran und zeigte sich an Größe und Kraft allen überlegen. Es war auch dem äußeren Anschein nach klar, dass er ein Sohn des Zeus war: Er maß vier Ellen und Feuer strahlte aus seinen Augen. Er fehlte weder mit dem Bogen noch mit dem Speer.
(2,4,9,5) ἐν δὲ τοῖς βουκολίοις ὑπάρχων ὀκτωκαιδεκαέτης τὸν Κιθαιρώνειον ἀνεῖλε λέοντα. οὗτος γὰρ ὁρμώμενος ἐκ τοῦ Κιθαιρῶνος τὰς Ἀμφιτρύωνος ἔφθειρε βόας καὶ τὰς Θεσπίου. (2,4,10,1) βασιλεὺς δὲ ἦν οὗτος Θεσπιῶν, πρὸς ὃν ἀφίκετο Ἡρακλῆς ἑλεῖν βουλόμενος τὸν λέοντα. ὁ δὲ αὐτὸν ἐξένισε πεντήκοντα ἡμέρας, καὶ ἐπὶ τὴν θήραν ἐξιόντι νυκτὸς ἑκάστης μίαν συνεύναζε θυγατέρα [πεντήκοντα δὲ αὐτῷ ἦσαν ἐκ Μεγαμήδης γεγεννημέναι τῆς Ἀρνέου]· (2,4,10,2) ἐσπούδαζε γὰρ πάσας ἐξ Ἡρακλέους τεκνοποιήσασθαι. Ἡρακλῆς δὲ μίαν νομίζων εἶναι τὴν ἀεὶ συνευναζομένην, συνῆλθε πάσαις. καὶ χειρωσάμενος τὸν λέοντα τὴν μὲν δορὰν ἠμφιέσατο, τῷ χάσματι δὲ ἐχρήσατο κόρυθι. (2,65) Er blieb auf den Rinderweiden und erlegte achtzehnjährig den Löwen vom Kithairongebirge. Denn der brach jeweils aus dem Kithairon hervor und machte die Herden des Amphitryon und Thespios zuschanden. Thespios war der König von Thespiai. Zu ihm kam Herakles, als er den Löwen erlegen wollte. (2,66) Der bewirtete ihn 50 Tage. Solange er auf die Jagd ging, ließ er ihn jede Nacht bei einer Tochter schlafen [Megamede, die Tochter des Arneos hatte ihm 50 Töchter geboren]. Es ging ihm darum, dass jede von Herakles ein Kind bekam. Herakles verkehrte im Glauben, es sei immer dieselbe, mit der er schlief, mit allen. Nachdem er den Löwen bezwungen hatte, zog er sich sein Fell um. Sein Maul benutzte er als Helm.
(2,4,11,1) ἀνακάμπτοντι δὲ αὐτῷ ἀπὸ τῆς θήρας συνήντησαν κήρυκες παρὰ Ἐργίνου πεμφθέντες, ἵνα παρὰ Θηβαίων τὸν δασμὸν λάβωσιν. ἐτέλουν δὲ Θηβαῖοι τὸν δασμὸν Ἐργίνῳ δι' αἰτίαν τήνδε. (2,4,11,2) Κλύμενον τὸν Μινυῶν βασιλέα λίθῳ βαλὼν Μενοικέως ἡνίοχος, ὄνομα Περιήρης, ἐν Ὀγχηστῷ Ποσειδῶνος τεμένει τιτρώσκει· ὁ δὲ κομισθεὶς εἰς Ὀρχομενὸν ἡμιθνὴς ἐπισκήπτει τελευτῶν Ἐργίνῳ τῷ παιδὶ ἐκδικῆσαι τὸν θάνατον αὐτοῦ. (2,4,11,3) στρατευσάμενος δὲ Ἐργῖνος ἐπὶ Θήβας, κτείνας οὐκ ὀλίγους ἐσπείσατο μεθ' ὅρκων, ὅπως πέμπωσιν αὐτῷ Θηβαῖοι δασμὸν ἐπὶ εἴκοσιν ἔτη, κατὰ ἔτος ἑκατὸν βόας. ἐπὶ τοῦτον τὸν δασμὸν εἰς Θήβας τοὺς κήρυκας ἀπιόντας συντυχὼν Ἡρακλῆς ἐλωβήσατο· (2,4,11,4) ἀποτεμὼν γὰρ αὐτῶν τὰ ὦτα καὶ τὰς ῥῖνας, καὶ διὰ σχοινίων τὰς χεῖρας δήσας ἐκ τῶν τραχήλων, ἔφη τοῦτον Ἐργίνῳ καὶ Μινύαις δασμὸν κομίζειν. ἐφ' οἷς ἀγανακτῶν ἐστράτευσεν ἐπὶ Θήβας. (2,4,11,5) Ἡρακλῆς δὲ λαβὼν ὅπλα παρ' Ἀθηνᾶς καὶ πολεμαρχῶν Ἐργῖνον μὲν ἔκτεινε, τοὺς δὲ Μινύας ἐτρέψατο καὶ τὸν δασμὸν διπλοῦν ἠνάγκασε Θηβαίοις φέρειν. συνέβη δὲ κατὰ τὴν μάχην Ἀμφιτρύωνα γενναίως μαχόμενον τελευτῆσαι. (2,67) Als er von der Jagd zurückkehrte, begegneten ihm Herolde, die Erginos geschickt hatte, um von den Thebanern den Tribut abzuholen. Die Thebaner leisteten Erginos den Tribut aus folgendem Grund: Klymenos, den König der Minyer hatte der Wagenlenker des Menoikeus - er hieß Perieres - in Onchestos, in einem Hain des Poseidon mit einem Stein getroffen und verwundet. Halbtot wird er nach Onchestos gebracht und verpflichtet im Sterben seinen Sohn Erginos seinen Tod zu rächen. (2,68) Erginos zog gegen Theben, tötete nicht wenige und schloss erst Frieden, als die Thebaner ihm schworen, zwanzig Jahre lang jedes Jahr hundert Rinder als Tribut zu schicken. Mit den Herolden, die für diesen Tribut nach Theben kamen, traf Herakles zusammen und richtete sie übel zu: Er schnitt ihnen Ohren und Nasen ab und band ihnen mit Seilen die Hände hinter den Nacken und sagte, diesen Tribut bringe er Erginos und den Minyern. (2,69) Darüber erbost zog er gegen Theben. Herakles aber bekam von Athena Waffen und tötete als Anführer des Krieges Erginos. Die Minyer aber schlug er in die Flucht und zwang sieden Thebanern den doppelten Tribut zu leisten. Unglücklicherweise fiel Amphitryon in der Schlacht im tapferen Kampf.
(2,4,11,6) λαμβάνει δὲ Ἡρακλῆς παρὰ Κρέοντος ἀριστεῖον τὴν πρεσβυτάτην θυγατέρα Μεγάραν, ἐξ ἧς αὐτῷ παῖδες ἐγένοντο τρεῖς, Θηρίμαχος Κρεοντιάδης Δηικόων. τὴν δὲ νεωτέραν θυγατέρα Κρέων Ἰφικλεῖ δίδωσιν, ἤδη παῖδα ἸΙόλαον ἔχοντι ἐξ Αὐτομεδούσης τῆς Ἀλκάθου. (2,4,11,7) ἔγημε δὲ καὶ Ἀλκμήνην μετὰ τὸν Ἀμφιτρύωνος θάνατον Διὸς παῖς Ῥαδάμανθυς, κατῴκει δὲ ἐν Ὠκαλέαις τῆς Βοιωτίας πεφευγώς. (2,4,11,8) προσμαθὼν δὲ παρ' αὐτοῦ (παρ' Εὐρύτου) τὴν τοξικὴν Ἡρακλῆς ἔλαβε παρὰ Ἑρμοῦ μὲν ξίφος, παρ' Ἀπόλλωνος δὲ τόξα, παρὰ δὲ Ἡφαίστου θώρακα χρυσοῦν, παρὰ δὲ Ἀθηνᾶς πέπλον· ῥόπαλον μὲν γὰρ αὐτὸς ἔτεμεν ἐκ Νεμέας. (2,70) Herakles erhält von Kreon als Auszeichnung seine älteste Tochter Megara, von der er drei Söhne bekommt: Therimachos, Kreontiades, Deikoon. Seine jüngere Tochter gibt Kreon Iphikles, obwohl er schon Iolaos als Sohn von Automedusa, der Tochter des Alkathos hatte. Nach Amphitryons Tod heiratete der Zeussohn Rhadamanthys Alkmene und lebte in Okaleai in Boiotien in der Verbannung. (2,71) Nachdem Herakles von ihm (von Eurytos) das Bogenschießen erlernt hatte, bekam er von Hermes ein Schwert, von Apollon einen Bogen, von Hephaistos einen goldenen Brustpanzer und von Athene einen Waffenrock. Denn eine Keule hatte er sich selbst in Nemea geschnitten. 

Kreon

(2,4,12,1) μετὰ δὲ τὴν πρὸς Μινύας μάχην συνέβη αὐτῷ κατὰ ζῆλον Ἥρας μανῆναι, καὶ τούς τε ἰδίους παῖδας, οὓς ἐκ Μεγάρας εἶχεν, εἰς πῦρ ἐμβαλεῖν καὶ τῶν Ἰφικλέους δύο· διὸ καταδικάσας ἑαυτοῦ φυγὴν καθαίρεται μὲν ὑπὸ Θεσπίου, (2,4,12,2) παραγενόμενος δὲ εἰς Δελφοὺς πυνθάνεται τοῦ θεοῦ ποῦ κατοικήσει. ἡ δὲ Πυθία τότε πρῶτον Ἡρακλέα αὐτὸν προσηγόρευσε· τὸ δὲ πρώην Ἀλκείδης προσηγορεύετο. κατοικεῖν δὲ αὐτὸν εἶπεν ἐν Τίρυνθι, Εὐρυσθεῖ λατρεύοντα ἔτη δώδεκα, καὶ τοὺς ἐπιτασσομένους ἄθλους δέκα ἐπιτελεῖν, καὶ οὕτως ἔφη, τῶν ἄθλων συντελεσθέντων, ἀθάνατον αὐτὸν ἔσεσθαι. (2,72) Nach dem Kampf gegen die Minyer, verfiel er wegen Heras Eifersucht in Raserei. Er warf seine eigenen Kinder, die er von Megara hatte, ins Feuer und zwei von denen des Iphikles. Zur Strafe verurteilt er sich selbst zurVerbannung, doch entsühnt ihn Thesprios. Er begibt sich nach Delphi und fragt den Gott, wo er sich niederlassen solle. (2,73) Die Pythia sprach ihn damals zum ersten Mal mit Herakles an. Vorher hieß er Alkeides. Sie sagte, er solle sich in Tiryns niederlassen, dem Eurystheus zwölf Jahre dienen und die zehn Aufgaben, die er ihm auftrage erfüllen. So werde er, sagte sie, nachdem er alle Aufgaben erfüllt hätte, unsterblich sein.

 

Sententiae excerptae:
Griech. zu "Apollod"
Literatur:
zu "Apollod"
2653
Alpers, Klaus
Hellanikos von Lesbos , Apollodor und die mythographische frühgriechische Epik
Braunschweig : J. Cramer Verl, 2003
booklooker
zvab

785
Apollodor
Apollodori Bibliotheca ex recognitione Imanuelis Bekkeri
Leipzig (Teubner) 1854
booklooker
zvab

2656
Apollodor / Jacoby, Felix
Apollodors Chronik : eine Sammlung der Fragmente / von Felix Jacoby.
Berlin : Weidmann, 1902 (Philologische Untersuchungen ; 16)
booklooker
zvab

2655
Apollodor / Simpson, Michael
Gods and heroes of the Greeks : the library of Apollodorus / transl. with introd. and notes by Michael Simpson. Drawings by Leonard Baskin.
Univ. of Massachusetts Press, 1976
booklooker
zvab

2654
Apollodor / Wagner, Richardvs
Mythographi Graeci ; Vol. 1 Apollodori Bibliotheca
Stutgardiae (Teubner) 1996 (Ndr.1926)
booklooker
zvab

2645
Apollodor / Brodersen (Hg.)
Apollodoros, Götter und Helden der Griechen, griechisch und deutsch. Eingel., hrsg. und übers. von Kai Brodersen
Darmstadt /WBG) 2004
booklooker
zvab

2646
Apollodor / Dräger (Hg.)
Bibliotheke. Götter- und Heldensagen Griech/dt., hg. u. übers. v. Paul Dräger
Artemis & Winkler Verlag, 2006
booklooker
zvab

2647
Apollodor / Heyne
Heyne, Christian Gottlob: Ad Apollodori Athen. Bibliothecam notae auct. Chr. G. Heyne. I-III
Göttingen: Dieterich 1783
booklooker
zvab

2643
Apollodor / Mader
Griechische Sagen, Apollodor, Parthenios, Antoninus Liberalis, Hyginus, eingeleitet und übersetzt v. L.Mader
Zürich / Stuttgart (Artemis) 1963
booklooker
zvab

2644
Apollodor / Moser
Die griechische Sagenwelt. Apollodors Mythologische Bibliothek, üb. v. C.G.Moser u. D.Vollbach
Stuttgart (Metzler) 1828; Leipzig (Dieterich) 1988 [Bremen (Schünemann)]
booklooker
zvab

3689
Frazer, Sir J.G.
Apollodorus
London (Loeb series) 1921
booklooker
zvab

786
Huys, M.
125 Years of Scholarship on Apollodoros the Mythographer. A Bibliographical Survey
in: Antiquité Classique 66/1997, S.319-351
booklooker
zvab

4590
Ioannes ab Arnim (Hg.)
Stoicorum veterum fragmenta, collegit Ioannes ab Arnim. Volumen III: Chrysippi fragmenta moralia, fragmenta succcessorum Chrysippi
Stuttgart, Teubner1979
booklooker
zvab

3110
Lefèvre, Eckard
Der Phormio des Terenz und der Epidikazomenos des Apollodor von Karystos
in: Zetemata 74, München 1978
booklooker
zvab

787
Newman, H. / Newman, J.O.
A genealogical Chart of Greek Mythology
Chapel Hill / London 2003
booklooker
zvab


Bibliothek
Epitome
Stammbaumtafeln
0 | 1 | 1a | 1b | 1c | 2 | 3 | 9
[ Homepage | Hellas 2000 | Stilistik | Latein | Latein. Lektüre | Lateinisches Wörterbuch | Lateinischer Sprachkurs | Lateinische Grammatik | Lat.Textstellen | Römische Geschichte | Griechisch | Griech. Lektüre | Griechisches Wörterbuch | Griechischer Sprachkurs | Griechische Grammatik | Griech.Textstellen | Griechische Geschichte | LandkartenBeta-Converter | Varia | Mythologie | Bibliographie | Ethik | Literaturabfrage]
Site-Suche:
Benutzerdefinierte Suche
bottom - /Grie/apollod/apollod20404.php - Letzte Aktualisierung: 27.04.2021 - 14:13