 | appārēre, appāret (adpāret), appāruit, appāritūrum est |
es ist offenkundig |  |
| appārēre, appāret (adpāret), appāruit, appāritūrum est |
es zeigt sich | |
| comperīre, comperiō, comperī, compertum |
erhalte sichere Kenntnis | |
| comperīre, comperiō, comperī, compertum |
erfahre genau | |
| | compertum habeō |
weiß sicher | |
| cōnscius, cōnscia, cōnscium |
schuldbewusst | |
| cōnscius, cōnscia, cōnscium |
mitbewusst | |
| cōnscius, cōnscia, cōnscium |
mitwissend | |
| cōnscius, cōnsciī m |
Zeuge | |
| cōnscius, cōnsciī m |
Mitwisser | |
| cōnstāre, cōnstat, cōnstititit |
es ist bekannt | |
| cōnstāre, cōnstat, cōnstititit |
est steht fest | |
| gnārus, gnāra, gnārum |
verständig | |
| gnārus, gnāra, gnārum |
kundig | |
| gnārus, gnāra, gnārum |
bekannt | |
| īgnārus, īgnāra, īgnārum |
unerfahren | |
| īgnārus, īgnāra, īgnārum |
unwissend | |
| īgnārus, īgnāra, īgnārum |
unbekannt | |
| īgnārus, īgnāra, īgnārum |
arglos | |
| īgnōrantia, īgnōrantiae f |
Unkenntnis | |
| īgnōrantia, īgnōrantiae f |
Unerfahrenheit | |
| īgnōrāre, īgnōrō, īgnōrāvī, īgnōrātum |
weiß nicht | |
| īgnōrāre, īgnōrō, īgnōrāvī, īgnōrātum |
kenne nicht | |
| īnscientia, īnscientiae f |
Unwissenheit | |
| īnscientia, īnscientiae f |
Unkenntnis | |
| īnscītia, īnscītiae f |
Unverstand | |
| īnscītia, īnscītiae f |
Ungeschick | |
| īnscītia, īnscītiae f |
Unkenntnis | |
| īnscītia, īnscītiae f |
Unwissenheit | |
| īnscius, īnscia, īnscium |
unwissend | |
| īnscius, īnscia, īnscium |
unkundig | |
| | inter omnēs cōnstat |
es ist allgemein bekannt | |
| manifēstus, manifēsta, manifēstum |
überführt | |
| manifēstus, manifēsta, manifēstum |
augenscheinlich | |
| manifēstus, manifēsta, manifēstum |
offenbar | |
| | mē fugit |
es entgeht mir | |
| | mē praeterit |
es entgeht mir | |
| | mihi persuāsī |
bin überzeugt | |
| | mihi persuāsum est |
bin überzeugt | |
| nescīre, nesciō, nescīvī (nesciī), nescītum |
weiß nicht | |
| nescius, nescia, nescium |
unfähig | |
| nescius, nescia, nescium |
unkundig | |
| nescius, nescia, nescium |
unwissend | |
| | nōn īgnōrō |
kenne gut | |
| | nōn īgnōrō |
weiß genau | |
| nōvī (Pf. zu nōscō) |
weiß (habe in Erfahrun gebracht) | |
| nōvī (Pf. zu nōscō) |
kenne (habe kennengelernt) | |
| oblīviō, oblīviōnis f |
Vergessen | |
| oblīviō, oblīviōnis f |
Vergessenheit | |
| oblīviō, oblīviōnis f |
Vergesslichkeit | |
| oblīvīscī, oblīvīscor, oblītus sum |
vergesse | |
| | pecco, cum aliquid īgnōrō |
mache dadurch einen Fehler, dass ich etw. verkenne | |
| | pecco, cum aliquid īgnōrō |
fehle aus Nichtwissen | |
| persuādēre, persuādeō, persuāsī, persuāsum |
überzeuge | |
| | persuāsum habeō |
bin überzeugt | |
| scientia, scientiae f |
Einsicht | |
| scientia, scientiae f |
Wissen | |
| scientia, scientiae f |
Wissenschaft | |
| scientia, scientiae f |
Kenntnis | |
| scīlicet |
freilich | |
| scīlicet |
natürlich | |
| scīre, sciō, scīvī (sciī), scītum |
weiß (Erfahrungswissen) | |
| scīre, sciō, scīvī (sciī), scītum |
sehe ein | |
| scīre, sciō, scīvī (sciī), scītum |
verstehe | |
| | scītum est |
es ist ein kluger Einfall | |
| scītus, scīta, scītum |
geschickt | |
| scītus, scīta, scītum |
fein | |
| scītus, scīta, scītum |
kundig | |
| scītus, scīta, scītum |
erfahren | |
| scītus, scīta, scītum |
schlau | |
| scītus, scīta, scītum |
klug | |
| scītus, scīta, scītum |
gescheit | |
| scītus, scīta, scītum |
hübsch | |
| scītus, scīta, scītum |
nett | |
