 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
lege ganz offen dar |  |
 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
erweise unwiderleglich |  |
 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
erweise als ganz falsch |  |
 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
lege als ganz verwerflich dar |  |
 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
widerlege völlig |  |
 | coarguere, coarguō, coarguī, coargūtum (coarguitūrus) |
überführe unwiderleglich |  |
 | convincere, convincō, convīcī, convictum |
überführe |  |
 | convincere, convincō, convīcī, convictum |
widerlege |  |
 | convincere, convincō, convīcī, convictum |
erweise als nichtig |  |
 | convincere, convincō, convīcī, convictum |
beweise unwiderlegbar |  |
 | culpa, culpae f |
Schuld |  |
 | culpa, culpae f |
Verschulden |  |
 | culpāre, culpō, culpāvī, culpātum |
beschuldige |  |
 | culpāre, culpō, culpāvī, culpātum |
tadele |  |
 | culpāre, culpō, culpāvī, culpātum |
schelte |  |
 | culpāre, culpō, culpāvī, culpātum |
missbillige |  |
| extrā culpam sum |
bin ohne Schuld | |
 | īnsōns, insontis |
unschädlich |  |
 | īnsōns, insontis |
unschuldig |  |
 | īnsōns, insontis |
schuldlos |  |
 | noxa, noxae f |
Schaden |  |
 | noxa, noxae f |
Schuld |  |
 | noxa, noxae f |
Vergehen |  |
 | noxa, noxae f |
Verbrechen |  |
 | noxa, noxae f |
Beweisstück (Korpusdelikti) |  |
 | noxa, noxae f |
Strafe |  |
 | noxiī, noxiōrum m |
Verbrecher |  |
 | noxius, noxia, noxium |
sträflich |  |
 | noxius, noxia, noxium |
schuldig |  |
| nūllīus culpae mihi cōnscius sum |
bin mir keiner Schuld bewusst | |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
unfrei |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
(dem Unglück) ausgesetzt |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
demütig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
niederträchtig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
knechtisch |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
ohnmächtig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
unterwürfig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
verpflichtet |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
willfährig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
untertänig |  |
 | obnoxius, obnoxia, obnoxium |
straffällig |  |
 | redarguere, redarguō, redarguī, redargūtum |
strafe Lügen |  |
 | redarguere, redarguō, redarguī, redargūtum |
widerlege (einen Vorwurf) |  |
 | redarguere, redarguō, redarguī, redargūtum |
lege unumstößlich dar |  |
 | redarguere, redarguō, redarguī, redargūtum |
weise zurück |  |
| redarguō aliquem īgnōrantiae |
bezichtige jdn. des Nichtwissens | |
 | sōns, sontis |
sträflich |  |
 | sōns, sontis |
straffällig |  |
 | sōns, sontis m |
Missetäter |  |