 | adparāre, adparō, apparāvī, adparātum |
= apparāre, apparō, apparāvī, apparātum - bereite zu |  |
 | afficere, afficiō, affēcī, affectum |
suche heim |  |
 | afficere, afficiō, affēcī, affectum |
befalle |  |
| afficere, afficiō, affēcī, affectum |
tue an | |
| afficere, afficiō, affēcī, affectum |
versehe | |
 | apparātus, apparātūs m |
maschinelle Einrichtung |  |
 | apparātus, apparātūs m |
Geräte |  |
 | apparātus, apparātūs m |
Pracht |  |
 | apparātus, apparātūs m |
Prunk |  |
 | apparātus, apparātūs m |
Zurüstung |  |
 | apparātus, apparātūs m |
Zubereitung |  |
 | apparāre, apparō (adparō), apparāvī, apparātum |
beschaffe |  |
 | apparāre, apparō (adparō), apparāvī, apparātum |
bereite zu |  |
 | apparāre, apparō (adparō), apparāvī, apparātum |
rüste zu |  |
 | apparāre, apparō (adparō), apparāvī, apparātum |
schaffe herbei |  |
 | apparāre, apparō (adparō), apparāvī, apparātum |
schaffe an |  |
 | arduus, ardua, arduum |
schwierig |  |
 | arduus, ardua, arduum |
beschwerlich |  |
 | comparāre, comparō, comparāvī, comparātum |
bereite |  |
 | comparāre, comparō, comparāvī, comparātum |
verschaffe |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Herstellung |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Anfertigung |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Bereitung |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Vollendung |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Eintreibung |  |
 | cōnfectiō, cōnfectiōnis f |
Zerstörung |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
mache fertig |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
bringe zustande |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
fertige an |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
verfertige |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
stelle her |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
vollende |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
führe durch |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
vollziehe |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
zersetze |  |
 | cōnficere, cōnficiō, cōnfēcī, cōnfectum |
verdaue |  |
 | difficilis, difficile |
schwierig |  |
 | difficilis, difficile |
beschwerlich |  |
 | difficilis, difficile |
misslich |  |
 | difficilis, difficile |
gefährlich |  |
 | difficilis, difficile |
griesgrämig |  |
 | difficilis, difficile |
ärgerlich |  |
 | difficultās, difficultātis f |
Schwierigkeit |  |
 | difficultās, difficultātis f |
Beschwerlichkeit |  |
 | difficultās, difficultātis f |
Klemme |  |
 | difficulter [= nōn facile] (difficilius, difficillimē) |
schwierig |  |
 | effectus, effectūs m |
Ausführung |  |
 | effectus, effectūs m |
Vollendung |  |
 | effectus, effectūs m |
Wirkung |  |
 | effectus, effectūs m |
Erfolg |  |
 | efficāx, efficācis |
erfolgreich |  |
 | efficāx, efficācis |
nachhaltig wirkend |  |
 | efficāx, efficācis |
drastisch |  |
 | efficāx, efficācis |
nachdrücklich |  |
 | efficāx, efficācis |
wirksam |  |
 | efficāx, efficācis |
wirkungsvoll |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
bringe hervor |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
bereite |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
erzeuge |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
schaffe |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
lasse entstehen |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
bewirke |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
rufe hervor |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
veranlasse |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
verursache |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
bringe zusammen |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
vollende |  |
 | efficere, efficiō (ecficiō), effēcī, effectum |
bewerkstellige |  |
 | facilis, facile |
leicht (zu tun) |  |
 | facilis, facile |
ohne Schwierigkeit |  |
 | facilis, facile |
bequem (zu handhaben) |  |
 | facilis, facile |
geeignet |  |
 | facilis, facile |
leicht beweglich (gewandt) |  |
 | facilis, facile |
geschmeidig |  |
 | facilis, facile |
leicht zugänglich (bereit) |  |
 | facilis, facile |
bereitwillig |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Leichtigkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Geläufigkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Gewandtheit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Neigung |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Bereitwilligkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Gefälligkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Leutseligkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Popularität |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Umgänglichkeit |  |
 | facilitās, facilitātis f |
Leichtsinn |  |
 | facinus, facinoris n |
Handlung |  |
 | facinus, facinoris n |
Tat |  |
 | facinus, facinoris n |
Untat |  |
 | facinus, facinoris n |
Missetat |  |
 | facinus, facinoris n |
Stück Arbeit |  |
 | facinus, facinoris n |
Streich |  |
 | facere, faciō, fēcī, factum |
mache |  |
 | facere, faciō, fēcī, factum |
stelle her |  |
 | facere, faciō, fēcī, factum |
tue |  |
 | facere, faciō, fēcī, factum |
führe aus |  |
 | facere, faciō, fēcī, factum |
baue |  |
 | factiō, factiōnis f |
Recht zu machen |  |
 | factiō, factiōnis f |
Tun |  |
 | factiō, factiōnis f |
Machen |  |
 | factiōsus, factiōsa, factiōsum |
zum Handeln aufgelegt |  |
 | factitāre, factitō, factitāvī, factitātum |
mache gewöhnlich |  |
 | factitāre, factitō, factitāvī, factitātum |
tue gewöhnlich |  |
 | factitāre, factitō, factitāvī, factitātum |
verrichte gewöhnlich |  |
 | factitāre, factitō, factitāvī, factitātum |
begehe (feiere) gewöhnlich |  |
 | factum, factī n |
Tat |  |
 | factum, factī n |
Handlung |  |
 | factum, factī n |
Verfahren |  |
 | factum, factī n |
Benehmen |  |
 | facultās, facultātis f |
Möglichkeit |  |
 | facultās, facultātis f |
Fähigkeit |  |
| haud facile |
nicht leicht | |
| haud facile |
kaum | |
 | īnfectus, īnfecta, īnfectum |
ungetan |  |
 | īnfectus, īnfecta, īnfectum |
ungeschehen |  |
 | īnfectus, īnfecta, īnfectum |
unverrichtet |  |
 | īnfectus, īnfecta, īnfectum |
unvollendet |  |
 | īnstaurāre, īnstaurō, īnstaurāvī, īnstaurātum |
setze ins Werk |  |
 | īnstaurāre, īnstaurō, īnstaurāvī, īnstaurātum |
veranstalte |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
schaffe |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
bereite |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
rüste |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
treffe Vorkehrungen |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
erwerbe |  |
 | parāre, parō, parāvī, parātum (cf. πόρος) |
schaffe an |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
mache fertig |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
bringe zustande |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
vollende |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
verarbeite |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
verwirkliche |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
führe aus |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
beendige |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
beschließe (bringe zu Ende) |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
setze durch |  |
 | perficere, perficiō, perfēcī, perfectum |
erlange |  |
 | praeparātiō, praeparātiōnis f |
Vorbereitung |  |
 | praeparātus, praeparātūs m |
Vorbereitung |  |
 | praeparāre, praeparō, praeparāvī, praeparātum |
bereite im voraus zu |  |
 | praeparāre, praeparō, praeparāvī, praeparātum |
bereite vor |  |
 | praeparāre, praeparō, praeparāvī, praeparātum |
rüste im voraus zu |  |
 | praeparāre, praeparō, praeparāvī, praeparātum |
halte bereit |  |
 | profectō |
auf alle Fälle |  |
 | profectō |
in der Tat |  |
 | profectō |
wahrhaftig |  |
 | profectō |
gewiss |  |
 | reddere, reddō, reddidī, redditum (+ dopp. Akk.) |
stelle her als |  |
 | reddere, reddō, reddidī, redditum (+ dopp. Akk.) |
mache zu |  |
| viās tūtās reddō |
mache die Straßen sicher | |